< terug

Bijnamen

Whats in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet.”
Romeo and Juliet (II, ii, 1-2) Shakespeare. De nieuwe column van Jolanda Verstraten is uit, lees snel verder

27 februari 2008 (0 reacties)

Whats in a name?


Jolanda Verstraten schrijft maandelijks haar column voor hardloopnieuws.nl © Jan Schellekens

“Whats in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet.”
Romeo and Juliet (II, ii, 1-2) Shakespeare

Bijnamen in de sport, een fascinerend fenomeen, hoe kom je eraan en waarom wordt het overgenomen? Van oudsher worden bijnamen gegeven aan mensen doordat ze bepaalde werkzaamheden uitvoeren, fysieke eigenaardigheden bezitten of afwijkingen en kwalen hebben. Ook door uitspraken, gedragingen en kleding heb je al snel een bijnaam te pakken. Vroeger was het bovendien makkelijk om de mensen in het dorp met dezelfde achternaam van elkaar te onderscheiden. Mijn moeder wist nog te vertellen dat als er mensen hier in het dorp kwamen vragen naar een bepaalde persoon dat niemand hem kon vertellen waar deze woonde. De echte naam was helemaal niet bekend.

Tijdens de Nederlandse Kampioenschappen in Schoorl kregen we tot mijn vreugde het boek van Lornah Kiplagat geschonken. Bij haar geboorte kreeg Lornah de naam: “Jebiwott” wat betekent geboren bij overvloedige regenval. Als haar loopcarrière zich ontluikt krijgt ze de bijnaam Jepkemoi, het meisje van de nacht. Dit als verwijzing naar het feit dat ze s ochtends heel vroeg ging hardlopen om niet gezien te worden door de mensen in het dorp. Hardlopen als meisje was natuurlijk schandelijk. Een letterlijke vertaling van haar bezigheden werd de bijnaam.

Hoewel de wielersport er bij uitstek om bekend staat bijnamen toe te kennen aan zijn helden zijn er ook in de atletiek voorbeelden te vinden. Zo staat Fanny Blankers Koen bekend als de “Vliegende huisvrouw” of “Koningin met mannenbenen”. Ook mooi is “Flo-Jo” voor Florence Griffith-Joyner, de Amerikaans Atlete met als handelsmerk de ontzettend lange en kleurrijke nagels. En dan natuurlijk de locomotief Zatopek, deze Tsjechische langeafstandsloper vormt met zijn drie gouden medailles op de Olympische Spelen van Helsinki en extreme trainingsschemas een legende.

Voor onze eigen helden hebben we niet zoveel bijnamen, waar is die van Rutger Smith, Kamiel Maase, Gregory Sedoc of Karin Ruckstuhl? Misschien dat de media aan creativiteit heeft ingeboet, misschien worden bijnamen teveel spottend gebruikt waardoor er een negatieve lading aan is gegeven of misschien ontbrak de aanleiding tot het geven van een bijnaam. Gelukkig heeft een van onze toppers het nog geschopt tot een werkwoord. Dolf Jansen introduceerde het werkwoord “vroemen” met als betekenis een prestatie leveren die onmogelijk is. Verdiend door 8.06.91, ofwel acht nulzes eenennegentig, te lopen op de 3000m steeple, maar daar hield het niet op het werd 8.04.95, ofwel acht nulvier vijfennegentig! Een prestatie die telt, waardering verdient….dus ach; “Wat zegt een naam? Dat wat wij een roos noemen, zou met elke andere naam even heerlijk ruiken.”

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *