Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Dit weekend is het WK-indoor in Portland. Nederlanders gaan voor de medailles. Het WK-binnenlopen. Daar moet een handelsnatie toch in kunnen uitblinken. Op school leer je al van alles over indoor hardlopen. Rondjes om de zaal en bij het weerklinken van het fluitje omdraaien. Die scherpe bochten in de hoeken. Balen is het. Enkels krijg je er wel van. Goed voor de bochtentechniek bij het schaatsen. Dat schaatsen deden ze vroeger buiten en het enkels kweken ook. Een toertocht door de Weerribben zat er al niet eens meer in tijdens de afgelopen winters. Schaatsen is helemaal indoor gegaan. Hardlopen gelukkig niet.

Sorry hoor, maar ik vind het niks, dat binnen sporten. Natuurlijk doen heel veel mensen dat in Nederland. Het waarom zal voor de gemiddelde wegatleet altijd een vraag blijven. Binnen blijft het immers happen naar gebakken lucht. Al is de buitenlucht vaak niet ideaal van samenstelling, de lucht is buiten vrijwel altijd gezonder dan binnen. De gemiddelde luchtkwaliteit van huiskamers zou voor Milieudefensie direct aanleiding kunnen zijn om regelgeving te eisen die mensen verplicht om twee keer per dag de boel open te zetten.

Mooi, daar sta je dan. De sportschool thuis. Hebben jullie ook allemaal van die schaars gebruikte halters onder het bed liggen? Best leuk hoor, soms zelfs noodzakelijk, maar het verveelt snel. Werken met zware halters kan er voor zorgen dat je spiermassa toeneemt. Klinkt gunstig. Het doet het vast en zeker aardig op het strand tijdens het laveren tussen de fraai gedecoreerde handdoeken. Hypertrofie kan voor een hardloper helaas knap lastig zijn. Spieren zijn zwaar en het soort spieren dat zo lekker aangroeit met haltertraining zit de meeste hardlopers al na een paar kilometers behoorlijk in de weg. Wat moet je met die witte vezels tijdens de marathon? Dat wordt slepen met overbodige vleeswaren. Maar toch. Optimale krachttraining brengt je verder als je het niet overdrijft. Krachttraining doet immers meer dan het aanbrengen van spierweefsel. Simpelweg maar af en toe doen dus. Je staat met goed gebruik van kracht wat steviger in je schoenen, nu dat lopen nog. Ook krachttraining is buiten leuker dan binnen. Voor de pietepeutersporter die de hele dag zijn conditie digitaal bijhoudt, is het wel jammer dat het gewicht van de te werpen boomstammetjes niet tussen de jaarringen vermeld staat. Veel stadskinderen kunnen berk en beuk niet meer van elkaar onderscheiden. Na een paar krachtsessies in het bos weet je al snel welk stammetje het beste in de hand ligt. Je kunt er van alles mee. Voor je het weet knapt de draagband van je aaifoon van je arm af tijdens een serie met de biceps;  vliegt je oortje in het rond en hoor je de vogels. Alleen dat laatste lucht al op.

Wie in Portland de beste wordt zullen we spoedig weten. De Russen doen niet mee. In alle media legt Harm Kuipers weer uit dat hun doping niet werkt en de IAAF wil het maar niet geloven. Geloven staat sowieso behoorlijk onder druk. Wie gelooft nog in topsport? Om samen ergens in te geloven hebben ze in Rotterdam minder dan vijf kilometer nodig. De kerk als praathuis, als voorganger in de marathon, samen onderweg, ja gezellig. En tussen al dat sportgeneuzel door zie ik in gedachten kinderen door de modder kruipen tussen Griekenland en Macedonië en dan denk je wel eens na over de luxe die het is om voor je plezier te lopen. Om voor je plezier naar lopen te kijken. Binnen lopen, buiten lopen, allemaal mooi. Zolang het maar niet achter prikkeldraad hoeft. Over zwemmen zullen we het maar helemaal niet hebben. Over lopen op het strand? Persoonlijk vind ik het geen schokkend vooruitzicht dat de bevolking van Europa met 0,3% toeneemt als het prikkeldraad weg is. Indoor slapen is voor velen al heel wat als het ergens anders outdoor geen leven meer is. Rust blijft het meest onderschatte onderdeel van de training. Zoek het desnoods lopend op.
 

© hardloopnieuws.nl