< terug

De eerste na de laatste

Haile loopt Tokio. Een goede keus. Eigenlijk was hij gestopt, maar nadat de primaire emotie na een mislukte wedstrijd was weggezakt, voelde hij de drive weer opkomen. Dat kan ik me voorstellen, maar het is ook wel sneu. De zorgvuldigheid van zijn voorbereiding voldeed ineens niet meer. Geen wereldrecord, geen finish, een interview, uitzicht op het slotaccoord, maar niet heus, want in elke hardloper schuilt een Heintje Davids. Zo in de openbaarheid als in het geval van Haile is dat extra genant. Weinigen op deze wereld hebben zoveel grenzen verlegd gedurende een zo lange carriere en dan toch is hij net als alle sukkeldrafdravers in zijn kielzog. Hij kan eigenlijk niet stoppen. Nu loopt hij om te beginnen Tokio.

5 februari 2011 (0 reacties)

Door Jitze Weber


Jitze Weber schrijft voor hardloopnieuws.nl zijn column “De eerste na de laatste”.

Haile loopt Tokio. Een goede keus. Eigenlijk was hij gestopt, maar nadat de primaire emotie na een mislukte wedstrijd was weggezakt, voelde hij de drive weer opkomen. Dat kan ik me voorstellen, maar het is ook wel sneu. De zorgvuldigheid van zijn voorbereiding voldeed ineens niet meer. Geen wereldrecord, geen finish, een interview, uitzicht op het slotaccoord, maar niet heus, want in elke hardloper schuilt een Heintje Davids. Zo in de openbaarheid als in het geval van Haile is dat extra genant. Weinigen op deze wereld hebben zoveel grenzen verlegd gedurende een zo lange carriere en dan toch is hij net als alle sukkeldrafdravers in zijn kielzog. Hij kan eigenlijk niet stoppen. Nu loopt hij om te beginnen Tokio.

In 2007 liep ik Tokio om te stoppen. Het is gelukt! Nog trotser dan op mijn pr uit 1992 ben ik op het feit dat ik het sinds 2007 heb kunnen laten om aan de start van een marathon te verschijnen, een kleine goededoelenzonde daargelaten. Het is een zware strijd geweest. Het ging nog best lekker en alle jaren nadien was ik er in mei en oktober weer helemaal klaar voor, maar ik heb hem nooit meer echt gelopen. Bewust door de laatste finish lopen is ook wel bijzonder. Net zo bijzonder als de eerste keer dat je de marathon uitloopt. Het kan een succeservaring zijn als je er bewust voor kiest geen marathonsucces meer te zullen ervaren. Na die laatste marathon ging het hardlopen anders. De discipline bleef, de druk was weg. De discipline moest ook wel blijven, want ik ben en blijf mijn eigen zelfbenoemde runningtherapeut. Dat gaat al zo lang goed dat ik het niet meer nodig vind om de talloze gediplomeerden te raadplegen. Voor Haile kan dat na Tokio nog wel een optie worden, want afkicken valt niet mee. Voor Haile hoop ik dat het in Tokio qua lopen goed mis gaat en dan liefst zonder restschade. Dan weet hij in ieder geval hoe de vlag er bij hangt. Het zou ook heel goed kunnen gaan. Een wereldrecord in 2.03.52 en dan op naar Londen, maar kan het? Moet het? Wat kan er nog toegevoegd worden aan zijn staat van dienst? Kijk om je heen Haile, zie welke vreemde snuiters Olympisch goud winnen. Dat zijn altijd de anderen. Doe het niet, win Tokio desnoods en stop ermee. Een finish in Tokio kan ik je aanraden. Een weelderig bad voor de jagende ziel, stilte in lawaai, rust in dynamiek met op de achtergrond de tijdloze berg Fuji. Laat je meenemen in de vergetelheid, zie hoe mooi een stad kan zijn en hoor de laatste woorden van je loophaiku door je tenen zingen. Buig als bamboe, zonder te breken, neem de metro, de bus naar Narita en vlieg om te landen daar waar je wilt blijven, lopen, dromen verspreidend in Afrika.

Bewust je laatste marathon lopen kan ik iedereen aanraden, zelfs Haile. Hoe anders gaat het ook vaak : de training wordt ten koste van alles weer opgevoerd, de lol sterft in de kilometerplicht want je wilt nog zo graag. Het heilige moeten. Voor iedereen komt de wegversmalling ooit in zicht. Het moment dat de herstelcapaciteit tekort schiet om de training goed te volbrengen. Teleurstellingen over resultaten. Op zich is het helemaal niet erg dat alles langzamer gaat met de jaren, maar ook dat is iets waar je mee om moet leren gaan. Degenen die dat niet kunnen zijn ondanks hun eerdere resultaten zielepoten. Je kunt leven alsof alles altijd maar doorgaat, je kunt lopen alsof alles altijd maar doorgaat, maar zeker is dat aan alles een eind komt.

Tal van lezers van de hardloopkrant lopen er gelukkig nog lustig op los en ik zal de laatste zijn dat te ontmoedigen. Laat daarbij de realiteitzin niet los. Stel doelen bij als de voortekenen komen. Schrap de marathon als het voelbaar een brug te ver wordt en loop geen wereldrecord meer als je inmiddels op een andere manier iets aan de wereld kan bijdragen. Een goede daimyo zijn is beter dan als centurion in een hinderlaag te lopen. De keizer is overal. Buig en laat het een waardige ontmoeting zijn.
Haile, succes in je eerste na de laatste. Wie in Japan thuiskomt doet eerst zijn schoenen uit.

Jitze.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *