Hardloopnieuws

Door Jitze Weber

Wat een weekend ! De Spartathlon werd gelopen en dan wordt de stoel achter de pc wel erg aantrekkelijk. Dat was geen punt, want ik heb net nieuwe schoenen. De oude waren meer dan versleten omdat het er maar niet van kwam om naar de winkel te gaan. Dat heb je wel eens. Pijnlijke knibbels, weinig tijd voor bijzaken en dan toch maar weer op de uitgeharde loopkistjes op weg voor een duurloop. Volgende week maar en dan die week daarna. Voor wie niet begrijpt wat de Spartathlon met mijn nieuwe schoenen te maken heeft, zeg ik er even bij dat ik ze ook voor het alibi wou hebben. Nieuwe schoenen moeten geleidelijk ingelopen worden en dat duurt korter dan een normale training. Meer tijd voor Griekenland. Arme Grieken, staan ze al jaren zo lief gebraden kippetjes uit te delen bij de zware bergpas en nu moeten ze binnenkort zelf meedoen aan een training zuinig meelopen in Europa.

Zaterdagmiddag het eerste paar aan. Viel mee, wel een raar pijntje op een gekke plek, maar dat hoort bij nieuwe schoenen. Mijn favoriete rekplek op het fietspad net over de rondweg baadt in een heerlijk najaarszonnetje en ik doe braaf het oefenpakket uit de hardloopbrochure van 1985. Een goeie sigaar hoor je niet te verruilen. Net met de bovenbenen in de weer, hoor ik een afschuwelijke brom die het geluid van grazende koeien en babbelende meesjes meteen overstemt. Duud duud duuk plof duuk duuk duuk…. een joekel van een motorfiets met daarop een dik ingepakte engerd draait het fietspad op. Onherkenbaar natuurlijk. Deze nozems op hun uitgebouwde bromfietsen nemen het niet zo nauw met mijn rekrust. Gelukkig nadert de herfst, kunnen de testoblazers weer het hok in en zijn we weer verlost van quads in het bos en pseudoanarchisten die nutteloos stank en herrie verspreidend vinden dat de buitenlucht van hen is. Geef mij dan het dunnebandjesvolk maar, de wielrenners. In alle soorten en maten komen ze langs op een laatste warme dag. Wat verder in het seizoen blijven alleen de diehards over. Niks oerend hard, zelf draaien met de beentjes. Voor deze trainingsneven geldt : hoe ouder de heertjes, hoe kleuriger de kleertjes. Prachtig altijd om te zien hoe jaar in jaar uit de zomer wegsterft op mijn routes. Voor mij een van de vele motieven om vooral in de winter lange duurlopen te lopen.

Thuisgekomen eerst het zweet laten opdrogen achter de pc. Anders moet ik twee keer douchen. Lantink ligt eruit. Wat jammer, de koolhydraten bleven er niet meer in. Arme Jan Albert, vertrouw je eens op de wetenschap en dan blijkt ineens dat het allemaal niet klopt. Hoe dat komt ? In ieder geval niet omdat Jan Albert er maar wat op los hobbelde. Gelukkig zaten er wel prachtige resultaten tussen zijn voorwedstrijden. Tijd om te douchen. Het zweet was me alsnog uitgebroken bij het bericht over Lantink. Is sport dan toch emotie ? Van het inlopen van nieuwe schoenen kan het niet gekomen zijn. Cudin wint, Jan Albert stopt ( zegt hij ) en mijn loopgeheugen ziet allerlei Italianen de finish bestormen. Pantani op de fiets, Bordin op hardloopschoenen, Tomba op skies en opnieuw Cudin in Sparta. Het limietengestrompel kan beginnen. Ik ga lekker naar bed.

Helemaal niet lekker ! Mijn witte behang is licht gespikkeld en ik hoor overal gebrom. De zomer in de herfst kun je tegenwoordig verwachten, maar een motorfiets in de slaapkamer ? Het zijn de laatste muggen maar, op zoek naar een laatste prooi. Tussen deze brommers kan ik wel slapen zonder te kieken. Mijn luchtafweer bestaat uit een muggenstift. De aanstormende Messerschmitts buigen onmiddelijk af als ze de geur naderen. Wakker geworden de volgende dag zijn er opeens heel veel muggen. Muggen? Toch niet. Verderop in de straat draait een motor warm . Ik zie hem nog net het fietspad opdraaien als ik de loopkleren aan heb. Tijd voor de test van het tweede paar. 6km. tempo-1, daarna fietsen.

Trainen op nieuwe schoenen is meestal een laag intensieve interval. Lopen, veters stellen, lopen, weer die veters, lopen, de lip van de schoen vastmaken, lopen, de voorvoet iets bijtrekken met de veters en weg zijn die zes kilometer. De Spartathlon zit er weer op. Morgen trekt de wind aan en ik mijn schoenen. Nog vijftienhonderd kilometer en die eerste zachte zondagochtend zal zich aandienen, de wielrenners, de eerste muggen en net als ze gaan steken beginnen in Londen de Spelen. So what?

© hardloopnieuws.nl