Hardloopnieuws

Overpeinzingen

 

Door Jitze Weber

Laatst zag ik ergens een reportage over zielige kinderen. Ze werden jaren opgehokt om beter te worden. Dat moet soms. Als je weerstand te laag is om aan het openbare leven bloot te staan is het beter even ergens in het groen met voldoende frisse lucht op adem te komen. In Nederland heb je heel veel van die hokjes.

Er is dan ook heel wat variatie. Elke zieke medemens die even apart wordt gezet heeft ook andere behoeftes. Als de hokjesgeest op vakantie gaat, dan liefst naar de Veluwe. Vermoeide geesten vinden daar sneller rust en herstel dan in de lawaaierige Randstad. Daarom zijn er ook zo veel verschillende hokjes op de Veluwe. Ze hebben de verschillende soorten een beetje bij elkaar gezet. Instituten voor klinische zorg. Hier en daar een hokkenbrok beton voor zwaar ontspoorde geesten, kasteeltjes voor mensen met een weerstandsprobleem en last but not least een fraai opgetuigd instituut voor mensen die zo veel beter zijn dat ze aan de andere kant uit de boot vallen. Topsporters. De Hokjesman vond ze op Papendal. Dit soort buitenissige wezens laten zich vrijwillig interneren tussen het groen, want net als gekken, criminelen, verslaafden, militairen en toeristen laten ze zich graag opsluiten om beter te worden.

De meesten die zich op de Veluwe laten ophokken, doen dat vrijwillig. Sommigen worden ook per ambulance gebracht, maar ook in dat geval wordt er bij aankomst gezegd dat men weliswaar wordt ingesloten, maar dat de sleutel aan de binnenkant van de deur zit. Op de Veluwe hoor je goedgelovig te zijn. De topsporters willen naar Rio, de gekken en criminelen willen naar huis, verslaafden hebben de eigen wil meestal al ingeruild voor een of andere ontembare behoefte en militairen hebben niets te willen. Toeristen? Die willen genieten van wilde zwijnen. Onderweg en op hun bord. Het is heel erg druk op de Veluwe, al zie je het niet altijd. Waar is de tijd gebleven dat het Herenleed de zandverstuivingen nog wat opsierde. Alles en iedereen zit opgehokt. In een zweethokje op Papendal, een omgekeerde B-box, een hokkerige kazerne, een isoleercel, een weekendjeweghotel, er is heel wat te doen in het groen.

Bij de ingang van Papendal staat een digitale afteller die aangeeft hoe lang het nog duurt tot de grote oversteek naar Rio. Er zijn daar ook atleten. Die willen allemaal heel graag meedoen aan de Olympische Spelen, maar om dat te mogen moeten ze eerst laten zien dat ze kans op een medaille hebben. Waarom moet dat eigenlijk? We hebben toch al Nederlandse kampioenen? Natuurlijk weet ik wel dat je in Kenia je diploma middelbare school niet haalt als je tijdens de gymlessen de marathon nooit binnen de 2.20 uitliep. Daar hoeven wij onze normen toch niet op af te stellen?Waar blijven die trials voor marathonlopers? Echt, marathonlopers zijn geen clowns, probeer eerst zelf maar eens Nederlands kampioen te worden in 2.21.

Zeker, dit is nog steeds een serieuze oproep. Het I.O.C. heeft intern al lang afgesproken om de sport aan de mensen terug te geven. Geef dan ook maar gewoon tickets aan de snelste Nederlandse marathonlopers en loopsters na een trial, als die aan de I.O.C.-norm voldoen. Het enige echte bestaansrecht van de Atletiekunie is het hebben en dienen van de leden. De meeste leden hebben nog nooit meegedaan aan hinkstapsprong, de meesten zijn wegatleten en die wegatleten verdienen het om vertegenwoordigd te zijn in Rio. Als Boonstra volgens Het I.O.C. mee mag doen en ze wordt  tweede op de trial (voorzichtige schatting), dan hoort het geregeld te zijn. NOC-NSF zou toch eens in Engeland of Amerika haar licht op moeten steken als het om kwalificatienormen gaat. Geef hoop en houd het simpel , dan hebben wij ook weer wat om naar te kijken in 2016.

De Hokjesman rommelde nog wat in prullenbakken en verliet toch enigszins onthutst de Papendallers. Terug naar de gewone mensen, monteren, uitzenden, volgende onderwerp.Papendallers hebben hun klok, maar voordat de sport weer aan de sporters wordt teruggegeven, moeten er nog wel de nodige hokjes gesaneerd worden. Nieuwe gein zullen we maar zeggen.

© hardloopnieuws.nl