Hardloopnieuws

Overpeinzigen

Gelukkig, de zomer zit er weer op. Al die trainingsritmeverstorende strapatsen met dat zogenaamde lekkere weer kunnen knap hinderlijk zijn. Vakantie, verzengende hitte, zomerse plensbuien, al die kampioenschappen en ook nog overal afleiding, verleiding en omleiding. Altijd is er wel een aanleiding om de training in te korten, uit te stellen of op de lange baan te schuiven. Nu is dat weer voorbij. De loonslaven hebben de bospaden weer voor de file ingeruild, de studenten en scholieren graven onwennig hun boeken uit, kortom het land is weer op gang gekomen, de weekagenda is tot op zekere hoogte weer voorspelbaar geworden en daarmee de hersteltijden van je looptrainingen. 

Na de wereldkampioenschappen voetbal kwam het EK-atletiek wel een beetje saai over. Gelukkig waren de resultaten niet bepaald saai. De baanatletiek heeft het heel goed gedaan en alles wat gymschoenen had vond er iets van. Moet Schippers door als sprintster of als meerkampster? Ster is ze inmiddels wel geworden. Ik vond het bijzonder vermakelijk hoe in de media haar hele toekomst al aan een analyse onderworpen werd. Een heel contingent bombardeerde Schippers al tot de nieuwe Fanny. Ik hoop het niet voor haar dat het gebeurt. Om niet al te veel in herhaling te vallen moet u het wat dit betreft zonder motivatie doen. 

Je eigen gang gaan is in de sport nogal belangrijk. Wie slootje springen leuker vindt dan hardlopen kan natuurlijk best een keer meedoen aan een schaaktoernooi in Wijk aan Zee, maar een narrenmat ligt dan altijd op de loer. Rare combinaties zijn er vroeger al geweest voordat ze later opnieuw bedacht werden. Doen wat je leuk vindt is vaak ook doen wat je het beste kunt, maar niet altijd. Dingen waar je niks van maakt, maar die je wel graag doet, kunnen je veel plezier verschaffen. Winnen ook, maar daarvoor moet je je eerst afvragen in hoeverre de competitie aan je eigen succesgevoel bijdraagt. 
 

De baanatletiek laat ik verder even voor wat het is. In Zürich ging het me vooral om de marathon. De Nederlandse mannen hebben het leuk gehad, de dames deden ook leuk mee en samengevat doet Nederland eigenlijk helemaal niet meer mee in het internationale veld als het om marathonlopen gaat. Vroeger was alles beter. Dit heet een succesvol EK te zijn, maar de onbalans blijft. Er zijn enorm veel hardlopers met dagelijks nieuwe trainingstechnieken, maar een paar baanatletes halen uiteindelijk de medailles op. Allemaal helemaal niet erg. Deze site heet hardloopnieuws en geen atletieknieuws en dat verschil mag best een beetje meer vorm krijgen. Zoals baan- en wegatletiek zich geleidelijk van elkaar ontdaan hebben, zo kan dat ook een voortzetting krijgen in organisatie, evenementen, pers en in alle zaken die erom heen hangen. Sprinten is hardlopen over een klein stukkie. Marathonlopers vinden het knap, maar hebben er verder weinig mee. Hardlopers in hun algemeenheid zijn maar voor een klein percentage echt prestatiegericht in hun training. Hardlopers weten het meestal allemaal wel. Ze doen het voor een groot deel niet zoals het zou moeten omdat de meeste hardlopers gewone mensen zijn. Hun sporttraining wordt voortdurend verstoord door wisselingen van seizoen, werk of wat dan ook en zelfs training bij een club zit er vaak niet meer in omdat school, werk en carriere terecht belangrijker worden geacht. Voor topsporters voor wie sporten werk is kan dat anders zijn, maar denk maar niet dat het op de lange termijn iets oplevert dat er een medaille op je plee hangt. 

Bewegen is gezond, sporten meestal ook, totdat het topsport wordt. Moet je de prestatie dan verder maar laten voor wat hij is? Je zou er in ieder geval over na moeten denken wat je eigenlijk wilt met al dat hardlopen. Een poosje geleden las ik de resultaten van een leuk onderzoek naar het rendement van sport in het dagelijkse. Door naar de conclusies: wie in het dagelijks leven de baas mag spelen, doet dat bij de sportclub ook. Het zijn altijd weer dezelfde mensen die vooraan staan als het gaat om macht. Dat zal in Nieuw-Zeeland niet anders zijn dan in Nederland. Gelukkig is er ook een talent wat door de talentenbegeleiders wel eens over het hoofd wordt gezien, namelijk dat de sporter zelf ook afwegingen maakt. In het verleden heb ik als trainer wel eens goede sporters helpen afhaken en je wil niet weten wat een succes dat was !  Soms was het plezier ineens terug, pakten ze een studie weer op, vonden ze werk, liepen de persoonlijke contacten ineens als een trein en nooit heb ik enige spijt bespeurd. Deed ik het dan als trainer zo verkeerd? Vanuit het perspectief van de sportbelangen gezien misschien wel. Toch blijf ik vinden dat je ook in de topsport je voelsprieten goed moet laten werken, ook als dat het einde van de sportresultaten betekent. Mind your step.

Tijdens clubtrainingen maak je vaak het tegenovergestelde mee. Ook als er aan een topprestatie wordt gewerkt, moet de topsporter afgeremd worden. Soms gaan topsporters zelfs stiekem meer trainen dan het schema aangeeft. Clubtrainingen worden samen afgewerkt. Puur fysiologisch gezien is het vaak zo dat niemand het optimale rendement haalt uit een training die er is  voor allemaal. Dat wordt dan mentaal gecompenseerd door de gezelligheid. Irritant is het pas als er achteraf standaard een biertje te veel wordt gedronken. Blijf dan thuis en neem een kop koffie. Daar bereik je hetzelfde mee.

 Hoe krijgen we nou weer goede marathonlopers ? Laten we het toeval een kans geven. Kilometers maken zou er weer bij moeten horen. Wie ver wil lopen moet veel lopen, heel veel. Wie ver wil lopen moet het ook fijn vinden om ver te lopen. Die snelheid kan altijd nog. We hebben trouwens genoeg goede marathonlopers, ze lopen alleen niet zo hard meer. Waarschijnlijk gaan ze lekker hun eigen gang en ik kan ze geen ongelijk geven. 

© hardloopnieuws.nl