< terug

Levensloopregeling

“Het geeft mensen altijd een prettig gevoel als ze hun leven onder controle menen te hebben. Hardlopen kan daar zeker aan bijdragen. Naast verbeteringen van de lichamelijke constitutie kan elke training de voldoening brengen van orde en overzicht . Wie wat langer meeloopt zal dat gevoel vast wel herkennen.” Stof tot nadenken: de nieuwe column van Jitze Weber

6 februari 2008 (0 reacties)

All along the Watchtower

Door Jitze Weber


Jitze Weber schrijft voor hardloopnieuws.nl zijn column “All along the Watchtower”. “All along the Watchtower” is een rocklied geschreven door Bob Dylan.

Het geeft mensen altijd een prettig gevoel als ze hun leven onder controle menen te hebben. Hardlopen kan daar zeker aan bijdragen. Naast verbeteringen van de lichamelijke constitutie kan elke training de voldoening brengen van orde en overzicht . Wie wat langer meeloopt zal dat gevoel vast wel herkennen.
Bij de overheid wordt ook veel gelopen. Er worden zelfs levensloopregelingen voor ons bedacht. Weer een extra keuze die het leven uiteindelijk alleen maar ingewikkelder maakt. Alleen de naam al . Levensloopregeling. Zelden heb ik iemand ontmoet die na het verstrijken der jaren tot de conclusie kwam dat zijn of haar levensloop dankzij het nodige regelwerk een beheersbare factor is geworden. Eindelijk worden we niet meer verstoord door onverwachte heisa die onze verwachtingen doorkruist en dat allemaal dankzij goed meet- en regelwerk.

Het spoor van onze schoenen vertelt andere verhalen. Als loper probeer je ook de nodige houvast in te bouwen. Het schema, de juiste voeding, op tijd rust en vooral het vasthouden van hoop en perspectief. Welke rampen er ook voor ons geagendeerd worden, het lopen gaat door. Toch nog iets wat je zelf aanstuurt en het levert tenminste geen extra tijdrovende vragen op bij het invullen van het P-formulier van de belastingdienst. Soms wordt het je wel onmogelijk gemaakt je dagelijkse rustpunt te bereiken. Soms door eigen stommiteiten die dan blessures op je levenspad brengen, maar het kan ook van buiten komen. Stel je wordt geboren in een ontwikkelingsland en de eerste stapjes van je levensloop zijn al meteen een hoogtetraining op een “goede locatie”. Je ontdekt dat het gevolg van het heen en weer naar school rennen is dat je bovenmodaal ontwikkeld bent als hardloop(st)er en je wilt naast jezelf ook de anderen uit je armlastige geboortestreek helpen op de weg naar een beter leven.
Stel dat het lukt en dat dankzij die inspanningen trainingskampen verrijzen , de rijken zich komen verpozen, de welvaart in je geboortestreek toeneemt, het schone drinkwater voorhanden is, dat jouw levensloopregeling anderen op pad helpt. Dat moet een goed gevoel zijn. Heel even is er dan het gevoel dat je als mens een plan kunt uitlopen. Maar helaas, door het kappen van bomen komt er meer storm. Wie zich een weg moet banen door het oerwoud grijpt naar de machete, wie stormen wil keren moet bomen sparen, wie soja wil stoken moet bomen kappen. Ineens kun je zo maar weer tot een stam behoren en wordt gereedschap als wapen gebruikt, terwijl ons op allerlei manieren geleerd wordt de wapens tot ploegen te smeden. Dat laatste proberen ze nu elders. Migs worden snelkookpannen, zijderupsraketten liggen omgesmolten bij de Blokker in de rekken als thermoskan. We blijven het eeuwig proberen en lopen door tot de Hemelse Vrede in zicht komt.

Totaliter aliter.Volstrekt anders. Dat is het enige wat de uit de dood teruggekeerde monnik had te melden over de dood nadat hij daaruit was teruggekeerd. Het was zijn antwoord op de vraag van zijn medemonniken aangaande hoe het daar was, in die dood. Latijn wordt tegenwoordig gekwalificeerd als dode taal, de levensloop als iets wat je kunt regelen en wetenschap als alleszaligmakend en zonder de behoefte te hebben dromen te verstoren denk ik toch dat het verstandig is het allemaal niet te geloven.
Benedictus sprak wijze woorden door ons op te roepen de wetenschap niet heilig te verklaren en open te staan voor het idee dat alles wel eens heel anders zou kunnen zijn dan onze waarnemingen ons doen vermoeden. Ik blijf toch maar liever een dolende, want zo is het leven blijkbaar bedoeld. Net als het leven schrijft het lopen zijn eigen verhaal en is geschiedenis weinig meer dan het selectief lezen van sporen.

Je kunt je op het lopen storten of wat storten op 999, vluchten moet nog kunnen. Natuurlijk kun je Dubai niet uitlopen als je wereld in brand lijkt te staan en natuurlijk scheelt het maar een paar letters: vrede of rede. We komen er nooit uit, maar loop vooral door. Misschien geldt ook voor dingen waar je niet uitkomt dat het allemaal volstrekt anders is.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *