< terug

Opkomend water

Het beste moment om in zee te gaan zwemmen is tijdens opkomend water. Kwallen heb je vaak bij oostenwind en zorg dat je niet dieper gaat dan tot je navel. Zoek regelmatig bodemcontact als je zwemt, blijf weg bij strekdammen en zorg dat je niet alleen bent tijdens de training. Weetjes. Niet iedereen pikt ze op en daarom verzuipen er elk jaar wel een paar roekeloze zwemmers die denken dat ze Engeland wel halen op een plakje koek. Om dat te voorkomen zwerven er soms werkstudenten op het strand die bij de minste geringste afwijking van het normale beeld op hun fluitje blazen. De nieuwe column van Jitze Weber

31 oktober 2012 (0 reacties)

Overpeinzingen

Door Jitze Weber

Het beste moment om in zee te gaan zwemmen is tijdens opkomend water. Kwallen heb je vaak bij oostenwind en zorg dat je niet dieper gaat dan tot je navel. Zoek regelmatig bodemcontact als je zwemt, blijf weg bij strekdammen en zorg dat je niet alleen bent tijdens de training. Weetjes. Niet iedereen pikt ze op en daarom verzuipen er elk jaar wel een paar roekeloze zwemmers die denken dat ze Engeland wel halen op een plakje koek. Om dat te voorkomen zwerven er soms werkstudenten op het strand die bij de minste geringste afwijking van het normale beeld op hun fluitje blazen. Ondanks jarenlange ervaring met zwemmen in zee is het me op Texel overkomen dat ik werd gemaand vooral niet door te zwemmen. Meer dan drie volledige slagen borstcrawl en jawel hoor, het fluitje, een preek. Het slaat je op je spieren, zoiets. Opeens geen zin meer. Het jaar erop ben ik maar naar Denemarken gegaan. Geen strandbal met een fluitje meer die daar de vogelgeluiden nog overstemde. Golfslagbaden zijn nep en tijdens de triatlon van Fredericia ging de 3,8 km. in zee sneller dan ooit. Zwemtraining in de natuurlijke omgeving wordt steeds moeilijker. De blauwalgen komen steeds vroeger, verontreiniging, waterskikabels, bootjes, sportvissers en aan zee word je betutteld door goedbedoelde arboregels tijdens je training. Misschien kunnen de Spelen in 2028 nu ook maar beter alsnog naar Denemarken. Gaat trouwens niet gebeuren. “Nej til EF” en nog steeds Deense Kronen, koppig volkje, maar echt: nergens mooier hardlopen dan daar.

Het beste moment om te lopen is niet altijd opkomend water. Steeds minder keus. Het harde zand wordt overspoeld. Liever afgaand water tijdens de duurloop. Voor wie toch op mul zand loopt wordt geen rode bal gehesen. In New-York lopen ze de marathon dit weekend tijdens afgaand water. Of de metro dan al weer rijdt is afwachten en ik hoop maar dat de rommel van Sandy op tijd is opgeveegd. Je vraagt je wel af hoe leuk het is om een ramp met een feestje af te sluiten. Is dat typisch Amerikaans? Waarschijnlijk niet, ik ken ook een paar Texanen die een jarenlang feest met een ramp afsloten. Topsport kent regels die je samen onderschrijft. Als die regels niet meer voldoen, moet je ze herschrijven. Zolang dat niet gebeurt gelden de regels die er zijn. Nu is er een hele vloot sporters die de regels omzeilt, een maffia die het winnen en de records centraal stelt en die tegelijkertijd normerend de wereld toespreekt over hoe de strijd gestreden moet worden, zo mogelijk geboeid met gele bandjes. Met kanker heb ik tijdens mijn leven veel te maken gehad. Zo veel, dat ik liever met stokjes eet zodat ik me niet hoef af te vragen hoe de vork in de steel zit. Ons aller lot is onontkoombaar en er bestaan geen hersteltrainingen die kunnen voorkomen dat het leven eindig is. Het goededoelengedoe in de sport vind ik wel eens vervelend worden. Overal kom je het tegen bij evenementen. Het komt nog eens zo ver dat er geen startnummers meer nodig zijn omdat alle deelnemers al een gironummer dragen. Ambivalent als ik ben geef ik wel eens wat. Met marathonmannen een marathonnetje meehobbelen, prima. Theater voor de verwerking werkt en dus doe ik ook af en toe gewoon mee. Solidair blijven. Iedereen doet dingen op zijn eigen manier, sport kan voor het individu van alles betekenen. Voor de topsporter is sport het verwezenlijken van doelstellingen, gedreven door fysieke ambitie en als middel om erbij te horen. Verreweg de meeste hardlopers zijn recreanten voor wie sport een sociaal medium is met prettige bijverschijnselen. Het maakt niet uit wat het wordt, als het er maar is. Een ander groepje hardlopers periodiseert wel, maar met een niet binnen sportkaders omschreven trainingsdoel. Geldophalers, gezondheidslopers, er zit van alles tussen. Op zich voel ik me in die groep wel thuis. Tenslotte is mijn hardlopen niet meer of minder dan gestructureerde hersengymnastiek waarvan onderhand wel bewezen is dat het werkt.

Terug naar de natuur? Hardlopend gaat het vanzelf. Het is ook maar hoe je natuur definieert. Toen ik tijdens de marathon van Duisburg tussen zware industrie en bruinkoolbergen doorliep, gaf dat een even natuurlijk gevoel als de natuurmonumenten in mijn eigen woonomgeving. Zowel de quantumfysica als de moderne filosofie houden terdege rekening met de mogelijkheid dat een object kan veranderen door het simpelweg waar te nemen. Doorlopen en blijven kijken kan de wereld dus veranderen. Altijd verder niet. Ook dat is iets wat de praktijk wel geleerd heeft. Onderweg blijven is belangrijk en de finish halen is zowel het doel als het lot van de hardloper. Wie daarna niet meer herstelt is er wel geweest en dat is ook wat waard.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *