< terug

Startbanen

Ooit kon Jos Sasse de marathon van Frankfurt winnen. Op de Keniaanse hoogvlakte wist toen nog niemand waar Frankfurt lag. Frankfurt wilde zichzelf als stad op de kaart zetten en organiseerde een marathon, een Messe en een ECB en nu weet iedereen waarom Frankfurt de grootste luchthaven in Europa is geworden. De bossen, waar de snelle Frankfurters eerder nog trainden, werden gerooid voor het grote geld en met die nieuwe start- en landingscapaciteit kon er heel wat snel voetvolk worden ingevlogen.

28 oktober 2011 (0 reacties)

Door Jitze Weber

Ooit kon Jos Sasse de marathon van Frankfurt winnen. Op de Keniaanse hoogvlakte wist toen nog niemand waar Frankfurt lag. Frankfurt wilde zichzelf als stad op de kaart zetten en organiseerde een marathon, een Messe en een ECB en nu weet iedereen waarom Frankfurt de grootste luchthaven in Europa is geworden. De bossen, waar de snelle Frankfurters eerder nog trainden, werden gerooid voor het grote geld en met die nieuwe start- en landingscapaciteit kon er heel wat snel voetvolk worden ingevlogen. Waar de koetsjes van Goethe en Beethoven nog rondreden, staat nu een torenpark symbolisch in de hemel te prikken, omringd door tienbaans autowegen. De normale Frankfurter is in zijn hart nog steeds dezelfde hansworst van weleer. Rustig aan, plichtsgetrouw op het werk, op tijd een biertje op de steiger und abends fernsehen.

De loopgenen houden het wagenpark al heel lang niet meer bij en al vliegen de atleten en de zakkenvullers tussen dezelfde vleugels over de Rijnvallei, hun vleugels zijn van lichtmetaal en bewegen nauwelijks. Scharnieren met klepjes zorgen voor het aanzetten van de bocht en wie van de grond los wil komen moet zichzelf eerst vastbinden. Respect voor de spreeuwen die vermalen worden in de straalmotoren! Dit weekend wordt een ongekend grote groep atleten en atletes ingevlogen en nu al is het zeker dat de Nederlanders geen rol zullen spelen. Wij hebben het hier te goed om hard te willen lopen, tenminste als het waar is dat willen hetzelfde is als kunnen. Net als Frankfurt als stad, wil de individuele loper zich ook graag in de kijker lopen. Hij zoekt een platform, maar wat nu als je in de kijker bent aangeland en je wordt voor spreeuw aangezien? Op het platform bij Frankfurt letten ze wel op spreeuwen, maar vooral om ze weg te jagen. Zolang alles nog prima gaat sloven de westerlingen zich niet al te veel uit. Dat er in de knoflookstaten net iets harder wordt gelopen dan in het rijke noorden heeft ook weinig met het dieet te maken. Om aan dat alles een eind te maken worden er door het Opperwezen geniale dingen bedacht. De schuldencrisis is zoiets. Het Opperwezen heeft het in toenemende mate goed voor met de verwende westerling en ziet Europa lijden aan een overdosis iets te vette Frankfurters. Hij kiest voor een shocktherapie. Door te zorgen dat half Europa straks bezwijkt onder het economisch juk, komt er extra trainingstijd in de vorm van massaontslagen.

Omdat de beginnende loper veel moet wandelen tussen de belastingen door laat Hij de problemen oplopen tot een hoogte die zelfs voor Kenianen een uitdaging is. De wandeltraining kan beginnen : demonstraties, stakingen en hardende duurtrainingen in de rijen voor het stempellokaal. Nu wordt het tijd voor de VP-1. Eerst een algemene omvangstraining om het lichaam als geheel weer in shape te brengen. Die milieuvervuiling is daarbij een lastig aspect en daarom is het belangrijk dat de fossiele brandstoffen langzamerhand op raken. Dat lijkt goed getimed te zijn. Het geeft lucht aan de Europese loper. Niks geen trekker meer om te ploegen. Zelf spitten of anders een paard bij Ankie lenen. Vroeger werd het altijd oorlog als de conjunctuur te diep zat. Nu we de hele wereld op de webcam zien chatten, vinden we dat geen oplossing meer. Die anderen zijn ook mensen, langzaam is het doorgedrongen dat er oudere beschavingen zijn dan de onze waar het geduld aanzienlijk verder is in zijn evolutie. Voor de zekerheid staat er nog wel een honkbalknuppel achter menige Nederlandse voordeur en oefening baart kunst. Jammer dat het met de waardering voor kunst erg slecht gaat. In de sport is het vaak zo dat de grootste kunstenaars de meeste trammelant veroorzaken. Zie Ajax. Zowel Ajax als Europa zuchten onder de last van een aan de Griekse mythologie ontleende naam. Je hebt er dan op een of andere manier toch last van dat je naam wordt geassocieerd met wanprestatie en een gebrek aan controle. In Frankfurt hebben ze daar geen last van.

De Frunkfurter Allgemeine is een degelijke krant, waar ze op de redactie heel blij zijn met een saaie naam. Om het milieu te sparen zouden de poppenkastpoppen van Europa ook niet allemaal in New-York moeten willen lopen. Zowel het Nederlandse als het Belgische koningshuis gaat liever met het vliegtuig naar de overkant dan met de trein naar Frankfurt. Dat zal komen doordat men ten Koninklijke huize denkt dat New-York de hoofdstad van de wereld is. Daar is veel voor te zeggen, de vraag is wel hoe lang nog. Best wel aardige symbooltjes beschikbaar. Guggenheim, de Verenigde Naties, het Vrijheidsbeeld, maar wel zonder compenserende beelden van gebondenheid. In ieder geval is er in New-York voor een marathonloper meer te verdienen dan in Frankfurt. Toch wordt het langzamerhand drukker in Frankfurt. In de voorthobbelende massa met goede bedoelingen kan het tussen de heuveltjes van Central Park wel eens slecht toeven zijn voor prinsesjes die zich voor Londen willen plaatsen. Hier wordt concurrentie gepredikt. En ja, zo schuiven de panelen van de sport soepeltjes mee met wat er in de rest van de wereld gebeurt. Deze eeuw zal er vast iemand opstaan die de marathon binnen twee uren uitloopt. De marathon waar dat gebeurt zal een grote naam krijgen. De organiserende stad zal aanzien en economische voorspoed kennen. Voorspoed en vrede op grote hoogte. op het dak van de wereld kom je heiligen tegen. Op onze daken alleen maar Sinterklaas, beladen met cadeautjes. Te paard, met een heleboel Pieten die het werk moeten doen. Het opperwezen kiest uiteindelijk misschien wel voor de marathon van Thimphu. Voorlopig moeten we het met de feiten doen. Ooit kon Bill Rodgers de marathon van New-York winnen.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *