< terug

Wind tegen……wind mee.

21 januari 2014 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

De windrichting bepaalt vaak mijn looproute. Meestal loop ik, i.v.m. de afkoelingsfactor eerst tegen de wind in. De terugweg gaat in een vlotter tempo, de wind draagt je een beetje. Je pas wordt langer en je blijft lekker op temperatuur. Soms zondig ik tegen deze regel. Vooral wanneer ik tegen de avond train. Het eerste deel van mijn rondje met de wind in de rug en als de wind bij het keerpunt me tegen zit…..dan zit het me helemaal mee. Lopen is een leuke sport, maar het is ook prima te combineren met mijn andere hobby, het genieten van de natuur. Een klinkerweggetje voert me in de richting van een weilandengebied grenzend aan een boszoom. De tegenwind garandeert me dat ik door de vogels en wild pas heel laat opgemerkt word. Rustig lopend geef ik mijn ogen goed de kost. De kieviten buitelen door de lucht. Een grutto roept een aantal keren zijn naam. Parmantig stapt een reiger door de wei op zoek naar iets eetbaars. Heel in de verte zit een bruine vogel op een rikkepaal. Een buizerd? Ik kan het nog niet goed onderscheiden. Een haas drukt zich plat tegen de grond. Die blijft wel zitten. Pas als je heel dicht bij hem bent kiest hij het pad dat naar hem vernoemd is. Midden in het weidegebied ontdek ik de beloning voor de verkeerd om gelopen route. Een roedel van zes reeën staat vreedzaam te grazen. Zo nu en dan steekt er een schichtig de kop in de hoogte. Pas na een viertal minuten krijgen ze me in de gaten. Even staan ze stokstijf stil, bepalen dan hun vluchttactiek en draven heel rustig naar de boszoom. Mijn route loopt in een U-vorm om het weidegebied heen en wanneer ik vlak bij het bos ben hebben we elkaar nog prima in het vizier. We naderen elkaar, ik houd mijn tempo. De reeën voelen zich iets minder gerust en zetten het op een drafje. Nog geen tien meter voor me schieten ze de weg over en als ik die plek passeer zie ik hun witte spiegels dansend tussen de bomen.
Nagenietend van wat ik net gezien heb loop ik om het bos en word opnieuw geconfronteerd met de roedel reeën. Ze zijn dwars door het bos gelopen en stuiten opnieuw op die hardloper met zijn reflecterend hesje. Ditmaal is er paniek en met geweldige galopsprongen zoeken ze een veilig heenkomen.Grijnzend volg ik hun voorbeeld. Galopsprongen gaan me niet zo goed af, maar een fiks tempo lukt me nog wel. De laatste drie kilometer gaan voluit. Moe en dubbel voldaan doe ik mijn cooling-down. Vandaag had ik de wind tegen…..vandaag had ik de wind mee.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wind tegen……wind mee.

7 mei 2006 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

De windrichting bepaalt vaak mijn looproute. Meestal loop ik, i.v.m. de afkoelingsfactor eerst tegen de wind in. De terugweg gaat in een vlotter tempo, de wind draagt je een beetje. Je pas wordt langer en je blijft lekker op temperatuur. Soms zondig ik tegen deze regel. Vooral wanneer ik tegen de avond train. Het eerste deel van mijn rondje met de wind in de rug en als de wind bij het keerpunt me tegen zit…..dan zit het me helemaal mee. Lopen is een leuke sport, maar het is ook prima te combineren met mijn andere hobby, het genieten van de natuur. Een klinkerweggetje voert me in de richting van een weilandengebied grenzend aan een boszoom. De tegenwind garandeert me dat ik door de vogels en wild pas heel laat opgemerkt word. Rustig lopend geef ik mijn ogen goed de kost. De kieviten buitelen door de lucht. Een grutto roept een aantal keren zijn naam. Parmantig stapt een reiger door de wei op zoek naar iets eetbaars. Heel in de verte zit een bruine vogel op een rikkepaal. Een buizerd? Ik kan het nog niet goed onderscheiden. Een haas drukt zich plat tegen de grond. Die blijft wel zitten. Pas als je heel dicht bij hem bent kiest hij het pad dat naar hem vernoemd is. Midden in het weidegebied ontdek ik de beloning voor de verkeerd om gelopen route. Een roedel van zes reeën staat vreedzaam te grazen. Zo nu en dan steekt er een schichtig de kop in de hoogte. Pas na een viertal minuten krijgen ze me in de gaten. Even staan ze stokstijf stil, bepalen dan hun vluchttactiek en draven heel rustig naar de boszoom. Mijn route loopt in een U-vorm om het weidegebied heen en wanneer ik vlak bij het bos ben hebben we elkaar nog prima in het vizier. We naderen elkaar, ik houd mijn tempo. De reeën voelen zich iets minder gerust en zetten het op een drafje. Nog geen tien meter voor me schieten ze de weg over en als ik die plek passeer zie ik hun witte spiegels dansend tussen de bomen.
Nagenietend van wat ik net gezien heb loop ik om het bos en word opnieuw geconfronteerd met de roedel reeën. Ze zijn dwars door het bos gelopen en stuiten opnieuw op die hardloper met zijn reflecterend hesje. Ditmaal is er paniek en met geweldige galopsprongen zoeken ze een veilig heenkomen.Grijnzend volg ik hun voorbeeld. Galopsprongen gaan me niet zo goed af, maar een fiks tempo lukt me nog wel. De laatste drie kilometer gaan voluit. Moe en dubbel voldaan doe ik mijn cooling-down. Vandaag had ik de wind tegen…..vandaag had ik de wind mee.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *