Hardloopnieuws

Op haar eigen weblog beschrijft Andrea Deelstra haar ervaringen tijdens de Sylvestercross.


De laatste race van het jaar. Yes, ik had er zin in! Hoewel ik enigszins opzag tegen de korte afstand van de lange cross, slechts 6km. Maar goed dat is altijd zo in Soest en meestal loop ik toch best wel goed. Net als twee weken geleden, bij de Netlcross, deed ik een lange en vrij intensieve warming-up, in de hoop hierdoor sneller in m’n ritme te komen. Tot het moment dat ik m’n spikes aantrok voelde ik me sterk en fit, maar plots was het of ik ziek ging worden. Ik voelde totaal niet prettig en vroeg me af of ik wel moest lopen. En toen dacht ik aan de woorden van schaatscoach Jillert Anema gisteren: …” allergisch voor adrenaline…” Bram, mijn trainer, zei voor de start: ” Esmee Visser (schaatster) voelde zich ook niet fit en ze won wel. En zo was t ook. Ik laat zomaar niet de kop hangen! Gewoon m’n eigen race lopen. Mijn start wad goed, dacht ik. Maar toen ik na 200m enkele aanmoedigingen hoorde, hoorde ik namen van meiden waarvan ik dacht:”oh, die startten goed.” Het werd dus een inhaalrace, maar dat kan ik en de gaten waren te overzien. Echter was daar wen dikke dennenappel die mijn looen enigszins onplezierig maakte. Toen het einde van de eerste ( van 3×2km) ronde ten einde liep was ik tot het groepje gekomen waar ik bij wilde, vrij gemakkelijk. Ik besloot dat dit het moment was om te stoppen, die dennenappel te verwijderen en mijn race te vervolgen. En ik dacht aan Mathieu van der Poel, die na z’n val gister zich herstelde en zich niet liet kennen. Ik liet de kop ook niet hangen. Focuste op mijzelf en m’n eigen race rennen. En dat lukte goed! Ik bleef maar inhalen en in de tweede helft van de laatste ronde kreeg ik zelfs het podium inzicht. Maar ik kwam net te kort voor dat podium.

Lees hier verder