Hardloopnieuws

Nick Smidt vertrok naar de EK U23 in Zweden als aanvoerder van de Europese ranglijst. Toch waren de verwachtingen niet al te hoog van de nuchtere 400 meter hordeloper. ‘Ik leefde van dag tot dag, van ronde tot ronde en van horde tot horde. De druk laag houden, helpt mij te focussen.’ En met resultaat: Nick bemachtigde met zijn nieuw persoonlijk record van 49.49, het zilver in Gävle.

De ploeg van de EK U23 is geland en het hele team is al naar huis. Nick wacht op zijn familie, die een vlucht later heeft, op Schiphol. Met zijn vriendin gaat hij straks door naar Nijmegen. Vlak voor zijn vertrek kregen ze de sleutel van hun eerste appartement samen. Maar eerst blikt hij nog een keer terug op het toernooi.

‘Mijn eigen ding gedaan, zonder afleiding’

Verwachtingen vooraf

‘Ik ging naar Zweden om zo hard mogelijk te lopen, om er een pb neer te zetten; niet om een medaille te bemachtigen. Ondanks mijn eerste positie op de Europese ranglijst. De marge was klein, ik wist dat het een spannende finale ging worden, dan helpt het mij om de druk laag te houden. Al die randvoorwaarden en gedachtes zoals ‘ik moet presteren’, die leiden me af. Ik weet natuurlijk wel wat ik kan en ik ben ook echt wel eens afgeleid. Maar dan probeer ik de rust in mezelf te hervinden. Dan vraag ik me af: wat ben ik nu aan het doen? Bijvoorbeeld tijdens de lunch, dan probeer ik te genieten van het eten en me niet te druk te maken. Het was ook niet mijn eerste grote toernooi. Niets was nieuw, ik weet hoe zo’n atletenhotel is, hoe het is om met atleten van andere landen te eten. Hoe druk die dagen kunnen zijn. Ik heb dit keer echt mijn eigen ding kunnen doen en me niet veel laten afleiden door de sfeer. Hiermee heb ik veel energie gespaard.’

‘Noordse nuchterheid, niet pushen op winnen’

De voorbereiding

‘Natuurlijk als je de ranglijst aanvoert, weet je dat je het kan. Maar of ik een medaille had verwacht? Dat vind ik een hele moeilijke vraag. We (Nick en zijn coach Betty Hofmeijer, red.) hadden in het voorseizoen wel als doel gesteld: een medaille op de EK. Maar na de eerste wedstrijden hebben we het er niet meer over gehad. Wel werkten we heel specifiek naar de EK toe. Mijn wedstrijdperiode begon heel vroeg, begin mei. Ik heb toen vrij veel wedstrijden gedaan en drie weken voor Zweden begonnen we weer met een nieuw mini-trainingsblok: rustige trainingen, opbouwen om daarna te kunnen pieken op het toernooi. En vlak voor de EK waren we bezig met: hoe ga ik m’n race lopen? Waar kan ik nog verbeteren om zo snel mogelijk te lopen? We pushten niet op winnen, wel op relaxed lopen. En we hebben heel veel scenario’s besproken. Willen winnen, leidt af. Mijn coach en ik zijn denk ik allebei vrij nuchter. Een beetje de Noordse nuchterheid,’ lacht Nick.

Lees hier verder