< terug

Lachende lopers leven langer

21 januari 2014 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

Bij gebrek aan een eigen atletiekbaan verzamelt de loopgroep zich s avonds op een parkeerplaats bij het sportpark. Rond de vertrektijd wemelt het van de gele hesjes en flikkeren de rode en witte lampjes als een willekeurig en oncontroleerbaar bewegende feestverlichting op. De groep splitst zich in tweeën, gebaseerd op het tempo dat er gelopen kan worden door de lopers. De verlichte stoet gaat op weg en meestal twee aan twee, net als schoolkinderen in een rij, wordt er in een laag tempo ingelopen.

Er wordt druk geconverseerd over het werk van de dag, het loopje van het afgelopen weekend, een verkoudheidje, de kinderen, de rentestand, een ongeluk op de A 28 en al wat de mensen bezig houdt. Rustig inlopend valt de spanning van de dag van de lopers af en het serieuze denken en moeten doen maakt plaats voor minder genuanceerd denken en de daarbij behorende opmerkingen. Tijdens het strekken worden de eerste moppen verteld. Een aantal mensen schiet in de lach en daar willen de anderen ook weet van hebben. De groep klontert samen, de mop wordt nog een keer verteld en een lachsalvo dendert door de straat. In de gauwigheid volgen er nog een paar bakken en er is volop pret.

De training wordt vervolgd en de kern van de avond bestaat uit een serie vierhonderd metertjes lopen met daartussen voldoende rust. Na iedere rustperiode staat de groep als een stel ongeduldige en naar actie smachtende jonge honden bij de streep. Gaandeweg de training zijn de praatjes er wel af, de hoofden lijken afgemat maar de ogen van de lopers staan rustig en glinsteren van plezier. Na afloop wordt er druk gesproken over het verloop en er wordt gedold over elkanders prestaties. De een sneed de hoek af, de ander heeft zich de eerste drie keer ‘gedrukt of stiekem een beurt over geslagen. Telkens klinkt er gelach en de koppen staan tevreden. Wim weet nog even te vertellen dat hij zijn hond heeft verkocht. Lastig ding was het. Vloog in iedere plas, sloot of kanaal. Op de vraag wat voor soort hond het was antwoordt hij heel droog: een zeehond. Weer wordt er flink gelachen.

Meestal drie keer per week gaat zon groepje hardlopende mannen, met af en toe een verdwaalde vrouw er tussen, op pad om te trainen. De lach hoort bij de groep en laat lachen nu ook nog eens gezond zijn, in het bijzonder voor de hart- en bloedvaten. Lachen verbetert namelijk de conditie van de bloedvaten zodanig dat deze wijder open kunnen staan en een verstopping minder snel zal plaatsvinden *.

Naast de algemeen erkende positieve effecten van het hardlopen komt dit er als extraatje bij en kan er de conclusie getrokken worden dat lachende lopers langer leven. Lacht U om deze uitspraak? Geeft niet: lachen is gezond!

* M.Miller: University of Maryland, Baltimore: vakblad Heart

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lachende lopers leven langer

13 maart 2006 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

Bij gebrek aan een eigen atletiekbaan verzamelt de loopgroep zich s avonds op een parkeerplaats bij het sportpark. Rond de vertrektijd wemelt het van de gele hesjes en flikkeren de rode en witte lampjes als een willekeurig en oncontroleerbaar bewegende feestverlichting op. De groep splitst zich in tweeën, gebaseerd op het tempo dat er gelopen kan worden door de lopers. De verlichte stoet gaat op weg en meestal twee aan twee, net als schoolkinderen in een rij, wordt er in een laag tempo ingelopen.

Er wordt druk geconverseerd over het werk van de dag, het loopje van het afgelopen weekend, een verkoudheidje, de kinderen, de rentestand, een ongeluk op de A 28 en al wat de mensen bezig houdt. Rustig inlopend valt de spanning van de dag van de lopers af en het serieuze denken en moeten doen maakt plaats voor minder genuanceerd denken en de daarbij behorende opmerkingen. Tijdens het strekken worden de eerste moppen verteld. Een aantal mensen schiet in de lach en daar willen de anderen ook weet van hebben. De groep klontert samen, de mop wordt nog een keer verteld en een lachsalvo dendert door de straat. In de gauwigheid volgen er nog een paar bakken en er is volop pret.

De training wordt vervolgd en de kern van de avond bestaat uit een serie vierhonderd metertjes lopen met daartussen voldoende rust. Na iedere rustperiode staat de groep als een stel ongeduldige en naar actie smachtende jonge honden bij de streep. Gaandeweg de training zijn de praatjes er wel af, de hoofden lijken afgemat maar de ogen van de lopers staan rustig en glinsteren van plezier. Na afloop wordt er druk gesproken over het verloop en er wordt gedold over elkanders prestaties. De een sneed de hoek af, de ander heeft zich de eerste drie keer ‘gedrukt of stiekem een beurt over geslagen. Telkens klinkt er gelach en de koppen staan tevreden. Wim weet nog even te vertellen dat hij zijn hond heeft verkocht. Lastig ding was het. Vloog in iedere plas, sloot of kanaal. Op de vraag wat voor soort hond het was antwoordt hij heel droog: een zeehond. Weer wordt er flink gelachen.

Meestal drie keer per week gaat zon groepje hardlopende mannen, met af en toe een verdwaalde vrouw er tussen, op pad om te trainen. De lach hoort bij de groep en laat lachen nu ook nog eens gezond zijn, in het bijzonder voor de hart- en bloedvaten. Lachen verbetert namelijk de conditie van de bloedvaten zodanig dat deze wijder open kunnen staan en een verstopping minder snel zal plaatsvinden *.

Naast de algemeen erkende positieve effecten van het hardlopen komt dit er als extraatje bij en kan er de conclusie getrokken worden dat lachende lopers langer leven. Lacht U om deze uitspraak? Geeft niet: lachen is gezond!

* M.Miller: University of Maryland, Baltimore: vakblad Heart

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *