< terug

Startnummer 1.

Haile draagt in Tokyo startnummer 1. Van alle deelnemers heeft hij het beste p.r. op de marathon en dat is een goede reden om met startnummer 1 te lopen. Soms heeft het niets met presteren te maken. Zo startte ik in augustus 1987 in de halve marathon van Giethoorn met startnummer 1 omdat ik me als eerste had aangemeld. Al vroeg in het jaar maakte ik een wedstrijdplanning en op weg naar een najaarsmarathon in Leeuwarden zat Giethoorn op een goede plek op de kalender. De column van Jitze Weber

21 januari 2014 (0 reacties)

Door Jitze Weber

Haile draagt in Tokyo startnummer 1. Van alle deelnemers heeft hij het beste p.r. op de marathon en dat is een goede reden om met startnummer 1 te lopen. Soms heeft het niets met presteren te maken. Zo startte ik in augustus 1987 in de halve marathon van Giethoorn met startnummer 1 omdat ik me als eerste had aangemeld. Al vroeg in het jaar maakte ik een wedstrijdplanning en op weg naar een najaarsmarathon in Leeuwarden zat Giethoorn op een goede plek op de kalender. We kampeerden op een natuurcamping langs de Vecht. De rivierduinen en de zandverstuivingen waren een ideale trainingsomgeving. Verder werd de dag gevuld met het campingleven. Op 22 augustus 1987 ging ik op weg naar Giethoorn en startnummer 1 inspireerde me om voor het eerst de halve marathon binnen de 1.45 uit te lopen. Lang geleden , zelfs Douwe Kleefstra liep nog mee. Zeven rondes van drie kilometer met bruggetjes en een finish in 1.39. In 1987 was dat een tijd waarop men als organisatie al aan opruimen begon te denken, maar dat kon niet want Douwe en ik waren nog onderweg. Sinds 1987 heb ik nooit meer met startnummer 1 gelopen en de rest van 1987 verliep niet meer zo planmatig. Een paar dagen na Giethoorn werd bij mijn zoontje van drie jaar leukemie geconstateerd, de tent werd hals over kop ingeruild voor een kamer in het Mac Donaldshuis in Amsterdam. Wie had kunnen denken dat de volgende halve marathon de Reigersbosloop zou worden. Weer een p.r. , uit wanhoop, uit woede, aan verdriet ontsproten. Voor mij liever geen startnummer 1 meer, daar komt ellende van.

Voor Haile hoop ik op het omgekeerde. Dat startnummer 1 mag staan voor een kwalificatie voor Londen, voor een Olympisch succes, toch iets heel anders dan een wereldrecord of een goede deal in het vastgoed. Dat kan in Tokyo trouwens ook. Elke afdruk van je schoen op het asfalt is nog niet te batalen met het duurste bankbiljet ter wereld. Elke gouden Olympische medaille in Londen al helemaal niet. Daarvoor moet je het tij wel erg mee hebben. Het lijkt soms te spoken in de uitslagenlijst als het om een Olympische titel gaat. Voor- of nadeel, vaak gaat het goud naar iemand die niet direct tot de kanshebbers leek te behoren en soms ineens juist wel en dat is dan ook wel weer verrassend. Dat maakt de Spelen zo leuk. De onvoorspelbare bemoeienis van de oude Zeus met wat er gebeurt. De Olympus is hoog, de berg Fuji ook. Welk hazenleger moet deze poging ondersteunen ? Gaat de leeftijd toch een rol spelen ? Deze maand moet het gebeuren voor Haile en anders gebeurt het niet meer. Uit ervaring weet ik dat het aan de publieke belangstelling in Tokyo niet gaat liggen. Tokyo is een snelle stad met een snel parcours. Welke mentale lading startnummer 1 deze keer in zich draagt zal spoedig blijken.

Nederlandse mannen gaan in Rotterdam nog een poging doen om de limiet voor Londen te lopen. Intussen vriest het vele graden en dreigt er een Elfstedentocht. In Iten zal dat niet meteen iets zijn dat de aandacht afleidt, maar voor veel recreanten in het hardlopen is het dat wel. Toch maar niet naar Apeldoorn ? Loopkilometers terugdraaien ten behoeve van het schaatsen ? Wat een heerlijke luxeproblemen zijn het toch eigenlijk. Gelukkig geen startnummer 1 voor mij in Leeuwarden, maar laag genoeg om op tijd weg te mogen en hoog genoeg om niet op te vallen. Omvallen dan maar ? Waarschijnlijk komt er geen Elfstedentocht. Vorige week zag ik lopend onderweg wel erg veel dat in een heel andere richting wees : vlinders in het bos, bloeiende witte dovenetels, boterbloemen, madeliefjes en voor een blik op groeiend gras hoefde je vorige week de 10 km van het schaatsen niet meer te aanschouwen. Je kunt de gemalen stilzetten, maar het jaar van de draak is begonnen. De Twaalfdorpentocht mag er dan aan zitten te komen, elke dag duurt qua licht weer drie minuten langer dan de vorige en dat is al een hele tijd zo. Het is bijna lente. De zwaluw met startnummer 1 kiest positie in Afrika. De wielrenners zijn al weer aan het poetsen in hun schuurtjes en voor je het weet is het eerste kivietsei gelegd. Het moet alleen nog gevonden worden.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *