Hardloopnieuws

All along the Watchtower

Door Jitze Weber

Jitze Weber schrijft voor hardloopnieuws.nl zijn column “All along the Watchtower”.

Elke sport heeft zo zijn eigen mentale profiel. Al zijn daar helemaal geen regels voor, toch zie je dat in elke sport een bepaald menstype lichtelijk oververtegenwoordigd is. Voor degenen die iets met marketing doen is dat allemaal geen nieuws. Een kwestie van goed inventariseren van de doelgroep alvorens het product op de markt te parachuteren. Zo maak je minder kosten. Je kunt op je klompen aanvoelen dat de Volvo, het witte overhemd en de hockeyclub redelijk synchroon lopen binnen een profiel. Dat dat minder het geval is met een hardloper, een literfles Feigling en een seizoenskaart bij Willem-2 lijkt voor de hand liggend, maar is het niet. Naar dit verschijnsel is al veel onderzoek gedaan. Binnen de sport bestaan ook gedeelde opvattingen waarvan er eentje is dat bewegen gezond is. Als je sporters hoort over opvoeding, gaat het sneller over gym op school dan bij niet-sportende ouders. Sportende ouders willen wel graag een bevoegde leerkracht tijdens de gymles terwijl niet-sportende ouders de gymles net iets eerder als een pauzenummer zullen betitelen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar de sociologie van de sport bestaat en er zijn zelfs boeken over volgeschreven. Dat soort literatuur wordt enthousiast geschreven, maar de lezer krijgt het maar half uit omdat de clou en de conclusies na twintig bladzijden al geraden kunnen worden zonder dat de lezer daar sociologie voor heeft gestudeerd.

Er zijn ook mensen die sport helemaal niks vinden en die zijn echt niet allemaal zo stom. Neem Winston Churchill. Objectief gezien geen briljant strateeg, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door zijn motiverende redevoeringen. Gewapend met hoed en sigaar trok hij verbaal ten strijde met als lijfspreuk : ” No sports”. Gulio Andreotti dan. Al 91 jaar weet hij te overleven op het hoogste niveau tussen maffia en officieren van justitie op een glibberig politiek crossparcours in Italië. Als dan eindelijk zijn arts hem aanraadt wat meer te gaan sporten , heeft hij meteen een argument om het te laten : “Al mijn sportende vrienden zijn dood “. Zo wordt dat althans in beeld gebracht in “Il divo”, een film over zijn leven.

Hier net buiten de bebouwde kom wordt over bewegen ook genuanceerd gedacht. Tijdens een wandelingetje tussen wei en maïsveld kwamen mijn vrouw en ik een merkwaardig uitgedost kalf tegen. Het dier maakte rare sprongen met zijn achterpoten en om zijn nek hing een lang stuk hout. Wij als rijtjeshuisburgers snappen van het boerenbedrijf niet al te veel en denken dan dat het kalf zijn paaltje heeft losgetrokken, maar nee. Navraag leerde dat het om een trainingsonderdeel ging. Als het kalfje voor het eerst de wei in gaat, wordt het te druk en put het zich volledig uit. Om dat te ontmoedigen krijgt de koeienjeugd een stuk hout om de nek. Zo leert het kalf zich te gedragen in de wei. Eigenlijk het omgekeerde van je druk maken over moeizame pogingen om hamburgergrazende opgeschoten mensenjeugd te laten bewegen.

Bij grote mensen ligt het allemaal weer anders. Omdat ontwikkelde mensen die graag sporten vaak trainingstijd te kort komen, zijn sommigen van hen druk doende om van hun hobby hun werk te maken. Wie daarbij ook nog over marktstrategische talenten beschikt kan ver komen. Stel je bent psychiater en je loopt eigenlijk liever dan dat je praat. Dat vraagt er toch om dat je je loopdrift op je doelgroep projecteert? Dus kwam er runningtherapie. Wie te druk is dient zich af en toe volledig uit te putten. Dat dempt de emoties tot gemiddeld en dan draai je zo weer mee in plaats van door , simpelweg door er geregeld vandoor te gaan.

Zo banaal is het gelukkig allemaal niet. In hoeverre de opvoedingsmethodes van kind en kalf complementair zijn zou weer een aardige dissertatie kunnen opleveren, maar feit is dat opportunisme altijd een grote rol speelt als het gaat om het op de markt brengen van een product. Waar je wel alert op moet zijn is dat je je doelen soms haalt. De koude oorlog was geen ge-ensceneerd conflict om het militair-industrieel complex overeind te houden, maar na de val van de muur zaten aan beide kanten mensen zich af te vragen hoe je wapens tot ploegscharen smeedt. Zo komt het dat er voortdurend nieuwe ziektes zijn. Het zorgende deel der mensheid wil niet door eigen succes de laan uitgestuurd worden. Of toch wel ? Ja, soms wel, maar het moet wel in het trainingsschema kunnen worden ingepast.

© hardloopnieuws.nl