Hardloopnieuws

ls Nadine Visser haar knieën op de atletiekbaan plaatst en de vingers gespreid achter de witte streep legt, zijn de rituelen vlak voor de start van de zestig meter horden bijna klaar. Op één laatste beweging na. Als ze haar gezicht naar beneden richt, valt de lange vlecht vanuit haar nek over haar hoofd heen. Het uiteinde – dat blonde kwastje – landt vlak voor haar op de baan. Eigenlijk heeft de vlecht al dertig centimeter voorsprong genomen. Valse start. Maar een staart telt niet mee, hooguit het bovenlijf dat nog doodstil hangt.

Lees hier verder