< terug

Achthonderd tinten grijs

De parkeerplaats van sportcentrum Papendal stroomt vol met luxere auto’s uit de middenklasse. Mannen en vrouwen, grijs gekapt, gekleed in de iets duurdere sportkleding, merksportschoenen en met geavanceerde sporthorloges om, stappen uit de bolides. Een nieuwe column van Henk van Duuren.

17 november 2016 (0 reacties)

Hardlopen

De parkeerplaats van sportcentrum Papendal stroomt vol met luxere auto’s uit de middenklasse. Mannen en vrouwen, grijs gekapt, gekleed in de iets duurdere sportkleding, merksportschoenen en met geavanceerde sporthorloges om, stappen uit de bolides. Hun leeftijd, onmiskenbaar vijftigplus en het tijdstip, tussen half negen en negen uur, kan een passant doen vermoeden dat deze mensen een dagje uit hebben van omroep Max, met om 9.10 u. een gezamenlijke sessie ‘Nederland in Beweging’ en Olga Commandeur als instructrice.

 

Eenmaal binnen in het complex wordt deze ingeving gelogenstraft. Dit leger grijsharigen gaat deelnemen aan de jaarlijkse looptrainers dag van de Atletiekunie. De trainers worden, door middel van het volgen van workshops, bijgeschoold, maken kennis met nieuwe inzichten of krijgen oude wijn in nieuwe zakken. Duizend deelnemers met, ter controle, een plakplaatje op de borst. Daarop drie nummers en de titel van de te volgen onderdelen. Alles is strak geregeld en, hoe verademend, jeugdige personen verstrekken de tasjes, wijzen de weg, regelen de cartering en zien er op toe dat voor vitaal grijs de dag goed verloopt.
 

Hardlopen in Nederland is populair en de trainingen worden schijnbaar vooral gegeven door het verstrammende gedeelte van de bevolking. Bewonderingswaardig, dat wel, want wie moet het anders doen? Wie haalt er voldoening uit om voor een apendaalder dit werk op zich te nemen? Training geven is veel werk verzetten voor in de regel minder dan een vrijwilligersvergoeding. Wie hebben die financiële buffer en de tijd? Het antwoord is al bij het oprijden van de parkeerplaats gegeven.  
 

Het moeten wel bevlogen mensen zijn en dat geldt ook voor de tweehonderd overige deelnemers die nog niet zichtbaar door de tand des tijds zijn aangetast. Een trainerscorps realiseren, dat qua leeftijd gevarieerder is dan het huidige, lijkt wenselijk. Hoewel de opa’s en oma’s het ongetwijfeld goed doen of het beste voor hebben met hun lopers, kan jeugdig elan verfrissend zijn voor de hardloopsport. De atletiekunie heeft een eigen ‘Atletiek Academie’ die voldoende mogelijkheden biedt om de jongere generatie op te leiden tot hardlooptrainer. Het is aan de besturen van de verenigingen om dit proces in gang te zetten. Een mooie uitdaging, die om enthousiasmeren, begeleiden en faciliteren vraagt. Het effect zal dan te zien zijn aan de gevarieerd gekleurde haardossen op de volgende looptrainersdagen. Kan haarkleuring de werkelijkheid optisch camoufleren? Zeker! Maar zó grijs maken de toegewijde trainers het echt niet.

 

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *