< terug

Hoe kun je het hart nog laten spreken?

Het einde van de vastenperiode nadert. Een periode die inkeer combineert met steeds meer licht en warmte. Mijn vastenritueel is dit jaar een veertigdagentijd zonder alcohol. Ik merk er niks van. Dat zal wel komen omdat het hardlopen alles op kan lossen. Net als met lopen in het wild, lukt dat sommigen ook met geloven. Een kerk van binnen bekijken is af en toe indrukwekkend vanwege de kunsthistorische waarde. Dat de kerk het huis van God is, nemen velen op de koop toe. De nieuwe column van Jitze Weber

27 maart 2015 (0 reacties)

Overpeinzingen


 

Het einde van de vastenperiode nadert. Een periode die inkeer combineert met steeds meer licht en warmte. Mijn vastenritueel is dit jaar een veertigdagentijd zonder alcohol. Ik merk er niks van. Dat zal wel komen omdat het hardlopen alles op kan lossen. Net als met lopen in het wild, lukt dat sommigen ook met geloven. Een kerk van binnen bekijken is af en toe indrukwekkend vanwege de kunsthistorische waarde. Dat de kerk het huis van God is, nemen velen op de koop toe. De kerk was vroeger ook een sociaal bindmiddel, net als het hardlopen dat nu vaak is. Christenen, hardlopers, Feyenoordfans, moslims, bezoekers van Lowlands, allen zijn we onderworpen aan het mysterie. We geloven, lopen, bidden en brallen erop los. De behoefte aan nieuwe rituelen is inmiddels zo groot, dat velen in hun drang naar gezamenlijkheid aan het doorslaan zijn. De wereld tussen testosterongevoede status en irrelevantie is stevig door elkaar geschud. Ja, wetenschap is een manier om op zoek te gaan. Helaas, niet alleen echte antwoorden blijven uit. Zelfs de juiste vragen worden niet meer gesteld. Vasten is gezond, de ramadan en hardlopen ook. Suikerfeesten, paaseitjes, hardloopmedailles, de Europacup, Madonna in haar blote kont, waar denk je aan als de kale berg op je afkomt? Doorlopen, het hart spreekt duidelijker taal als de benen bewegen. Vasten of andere vormen van zelfopgelegde beperkingen zijn bergpaden voor de ziel.

 

Hoe ingewikkeld kan hardlopen zijn? De piloot die de knop omzette richting kale berg, was een hardloper. Andreas was goed op de halve marathon. Bij hem heeft het niet geholpen. Bram Bakker wil zijn hoed opeten als hardlopen niet helpt. Daarvoor moet je wel een hoed hebben. In Groningen promoveerde iemand met een onderzoek dat aantoont dat hardlopen niet helpt tegen depressies. De afstudeerscriptie van iemand die het tegenovergestelde beweerde werd op een ander moment eveneens goedgekeurd. Strijdig zou je zeggen. Nederland, het bijna gelukkigste land ter wereld telt een miljoen gebruikers van anti-depressiva. Strijdig zou je zeggen. In hetzelfde Groningen stelt de wetenschap vast dat die chemische middelen veel minder helpen dan er wordt gesuggereerd. De week van de psychiatrie doet de steven weer eens wenden. Nieuwe ideeën gaan weer meer richting omgevingsfactoren. Mindfullness doet wel heel erg denken aan de therapie uit 1970. Beetje pruttelen op je yogakleedje, gesprekje, sigaretje, oude tijden herleven. En maar denken dat we er iets van begrijpen. Professor in de weetnietkunde, mijn vak, irrelevantie is ons aller lot. Ga astronomie studeren. Dan leer je onze plaats kennen. Ga hardlopen, dan leer je grenzen kennen. Je eigen grenzen en misschien jezelf. Een topsporter in de finale van Rio moet doen wat Ghandi ons aanraadde : leven alsof elke dag de laatste is. In training moet je eveneens doen wat Ghandi zei : leren alsof het leven geen einde kent. Wie hardlopen van binnen bekijkt , vindt weinig of geen kunsthistorisch erfgoed, verbeelding kent vele werkvormen.

 

Een moordende crimineel is tegenwoordig relevant en komt bij Collegetour de studenten met zijn rijke gedachtengoed bedwelmen. Knuffels en theelichtjes. Mindfullness of mindfoolness? Als nietweetkundige blijf ik maar lekker in het wild lopen. De wolven sluipen door de nacht op de kale berg. Bang voor de wolven? Nee, niet echt. In de verte klinkt het Ave Maria.  Dit leven is geen Disneyfilm. Het huis waar ik als kind opgroeide heette ooit " Lys og varme ". Toen mijn opa trouwde, kwam hij net terug uit Noorwegen en zette hij een hoge hoed op. Een nieuwe oorlog diende zich aan. Die hoed heb ik bewaard. Nog steeds niet opgegeten. Het huis is inmiddels afgebroken. Voor ik het vergeet. Het speenkruid bloeit weer in de beschutte bermen.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *