Ultraloper Roman Packbier
Door Tim Everloo
Ultralopen wordt populairder in Nederland. Zo blijkt uit cijfers van de Deutsche Ultramarathon Verein (DUV), zij houden in een database uitslagen van ultra’s wereldwijd bij. De vraag is of het wel gezond is om zulke grote afstanden te lopen.
Het aantal ultralopers is sinds 2008 aan het toenemen, met een onderbreking in ‘corona-jaren’ 2020 en 2021. In 2008 waren er ruim vijfhonderd lopers die minimaal één ultramarathon hebben uitgelopen, in 2024 zijn dit er ruim vierduizend. Het aantal vrouwen dat meedoet is iets toegenomen sinds 2008, van 14 procent naar 18 procent in 2024.
Volgens de Atletiek Unie komt zo’n 95% van alle uitslagen uit Nederland in deze dataset terecht. De DUV gebruikt voor de ultra’s een ondergrens van 45 kilometer. Officieel is een ultramarathon alles wat langer is dan een marathon: 42,195 kilometer.
Ultraloper, hardlooptrainer en begeleider van ultralopers, Tjeerd Popkema, ziet ook een duidelijke ontwikkeling bij het ultralopen. “Er zijn veel lopers die een marathon niet uitdagend genoeg vinden en kiezen voor nog langere afstanden. De ultra’s zijn vaak in mooie gebieden, mensen willen lekker een eindje sjouwen door de bossen.”
Theo Lamers, bedenker van de Petranpadtrail, de langste ultra van Nederland (112 kilometer), merkt de toegenomen populariteit ook. De loop bestaat nu zes jaar en is sinds de vierde editie elk jaar uitverkocht. “Vorig jaar was dat nog binnen een paar weken, dit jaar was dat na twee dagen. De populariteit heeft een enorme vlucht genomen de laatste jaren.” RUN Windschoten merkt ook dat er nieuwe mensen de lange afstanden willen proberen, bij hen levert dat nieuwe gezichten op bij de 50 en 100 km.
Gezondheidsrisico’s
Volgens sportarts Guido Vroemen is het lopen van ultramarathons per definitie niet gezond. Zo kan er volgens hem bijvoorbeeld schade ontstaan aan spiercellen, wat normaal is bij inspanning en dit herstelt ook weer. Tijdens een ultraloop is het hart constant aan het pompen, langdurige volume overbelasting van het hart kan ervoor zorgen dat de hartkamers en boezems uitrekken.
“Hierdoor ontstaan scheurtjes, maar dit herstelt wel weer. Op die plek ontstaat bindweefsel. Dit weefsel kan hartritmestoornissen initiëren”, stelt Vroemen. Het proces begint volgens hem al bij vele trainingsuren. De sportarts stelt dat sporters die heel veel duurtrainingen doen meer kans hebben op ritmestoornissen.
Gevolgen gedramatiseerd
Blessures bij ultralopers zijn volgens de sportarts niet anders dan bij andere hardlopers. “De repeterende belasting zorgt ervoor dat er blessures kunnen ontstaan aan de pezen, knieën, scheenbenen, enkels, voeten en heup.”
Vroemen stelt dat de gevolgen van ultralopen gedramatiseerd worden. De schade die wordt veroorzaakt door de inspanning herstelt volgens hem ook weer goed. “Het lichaam zit best goed in elkaar. Als ik kijk naar langdurige schade, dan ligt het vaak aan de mensen zelf. Mensen willen verder dan ze fysiek aankunnen.” Een voorbeeld hiervan is het negeren van pijnprikkels. Vroemen vindt het belangrijk om je grenzen te kennen en naar je lichaam te luisteren.
Veel, ver en vaak lopen
De voorbereiding op een ultra werkt volgens Popkema voor elke persoon net iets anders, maar met een vast patroon: veel, vaak en ver lopen. De trainer begeleidt op dit moment 13 ultralopers, dit varieert van “fanatieke wedstrijdlopers die voor de prestatie naar de lange afstand zijn gegaan tot mensen die voor de ervaring gaan om zo lang mogelijk te lopen in mooie gebieden in het buitenland.”
De voorbereiding op een ultraloop is heel belangrijk, sportarts Vroemen vindt het heel belangrijk dat een loper genoeg kilometers in de benen heeft. Popkema is het hiermee eens, hij stelt dat een loper een aantal jaar loopervaring nodig heeft. Een voorbereiding op de voorbereiding noemt hij het, het laatste onderdeel neemt volgens de trainer minimaal zes tot acht weken in beslag. Dit is om specifiek naar het evenement toe te werken.
Popkema kijkt bij de begeleiding ook naar het dagelijks leven van een loper. “Heeft iemand kinderen, wat voor diensten werkt hij/zij en hoeveel tijd is er dan nog om te hardlopen en hier weer van te herstellen.” Volgens hem is er niet één formule om een goede ultra te lopen. Hij denkt dat er verschillende aanpakken kunnen werken. “Sommige lopers hebben alleen in het weekend tijd, dus dan zijn alle trainingen in 2 dagen en heb je er 5 rust.”
Alleen maar hetzelfde tempo lopen tijdens trainingen is volgens Popkema niet voldoende. “Er is een balans nodig tussen de hoge versnelling die je kan gebruiken voor heuvelop en duurvermogen. Door alleen maar hetzelfde tempo te lopen wordt het voor je lichaam te voorspelbaar, waardoor je niet meer op de trainingen gaat reageren.” Snelheidsprikkels zijn volgens de trainer ook prestatiebevorderend.
Minder makkelijk te regisseren
Bij het trainen voor een ultramarathon komt een loper volgens sportarts Bernhard te Boekhorst in een gebied terecht waar hij of zij niet bekend is. “Bij een marathon is alles goed te trainen, bijvoorbeeld hoe je lichaam reageert op 25 km hardlopen. Het is goed te regisseren, omdat je dit tijdens een training al hebt ervaren. Dit kan niet bij een ultraloop van 80 km of langer.”
Zwakke punten komen naar boven
“Krachttrainen is heel belangrijk voor een ultraloper, voor blessurepreventie en prestatiebevordering. Ultralopen vraagt heel veel van het lichaam”, zo stelt krachttrainer Joost Vollaard. Het kan volgens hem het lichaam voorbereiden op het volume van training en ook de loopefficiëntie verbeteren.
Lopers komen met verschillende problemen naar hem toe. Het zijn vooral achilles, kuit en knieproblemen. “Als het lichaam niet sterk genoeg is, dan komen de zwakke punten naar boven.” De repetitieve monotone belasting kan volgens Vollaard ervoor zorgen dat er stressfracturen ontstaan, omdat het systeem de klap telkens moet opvangen.
Volgens Vroemen zorgt vooral het bergaf rennen voor grotere impact en spierschade. Hij ziet dat lopers daardoor vaak blessures oplopen. Krachttraining kan het lichaam hier beter op voorbereiden. Vollaard ziet ook een vergeten spier tijdens het krachttrainen, de bilspieren. “Deze zorgen voor een stukje stabiliteit en ze vangen een deel van de klap op tijdens het hardlopen.” Deze spier kan getraind worden met bijvoorbeeld éénbenige squats, deadlifts en step-ups.
Na de loop
Een ultraloper kan na zo’n lange inspanning merken dat zijn of haar reactievermogen achteruitgaat, zo stelt sportarts Te Boekhorst. Dit kan soms wel twee dagen duren. “Het bindweefsel krijgt ook een opdonder en de spieren zijn vaak ontzettend stijf. Meestal kunnen lopers geen trap op of af lopen.”
Sportpsycholoog Amy Verhagen denkt dat het belangrijk is om na het lopen van een ultra, bepaalde dingen weer op te pakken. Bijvoorbeeld bepaalde sociale bezigheden, zoals met vrienden afspreken. “Deze behoefte verschilt per persoon, de één leest een boek, de ander luistert naar muziek om zich weer op te laden.”
Niet wegstoppen of ontkennen
Verhagen denkt dat visualiseren een mooie manier is om jezelf mee te nemen door de lange tocht die je gaat maken. “Een soort blueprint maken van hier kan het wat zwaarder worden en hoe ga ik daar dan mee om?” Op deze manier kan een loper volgens haar zich voorbereiden op wat komen gaat.
Een voorbeeld hiervan is een mentale dip. Volgens Verhagen staat die meestal niet los van fysiek ongemak en/of slechte weersomstandigheden. De sportpsycholoog is van mening dat het belangrijk is om te erkennen als je in een dip zit. “Het wegstoppen of ontkennen van dit gevoel kost ook energie, dat is zonde. Makkelijk gaat het sowieso niet worden, en dat kan je dan maar beter accepteren. Wat ook kan helpen is focussen op wat er op dat moment gaande is en niet op wat nog gaat komen.
“Als een loper zo uitgeput raakt, dat het brein moeite krijgt om dingen te verwerken, dan kan een loper dingen gaan zien en denken die er helemaal niet zijn.” Verhagen stelt dat gedachtes filteren ook moeilijker wordt. “De negatieve worden als eerste opgepikt.” Ultralopen kan volgens haar ook een persoon weerbaarder maken, omdat een loper een oncomfortabele situatie opzoekt en er leert mee omgaan.
Popkema denkt dat ‘gewoon doorzetten’ niet genoeg is bij een ultramarathon. “Als het even minder gaat en je moet nog 16 uur dan is dat niet genoeg om je erdoorheen te slepen.” Het is dan volgens hem belangrijk om wat afleiding te zoeken. Dit kan bijvoorbeeld door even een praatje te maken met iemand of door wat muziek op te zetten.
De begeleider van ultralopers denkt dat mentale weerbaarheid een belangrijk onderdeel is van de prestatie. Hij denkt dat een ‘toolbox’ van vaste gewoontes nodig is om de zware momenten op te vangen. “Deze momenten zullen er altijd zijn en hoe verder je in zo’n wedstrijd komt hoe meer je je ‘toolbox’ nodig hebt om zulke momenten te overwinnen.”
Fotocredit Tim Everloo
Door Tim Everloo
Ede- In 2022 wordt ultraloper Hugo Vredeveldt voor het eerst vader en een jaar later overlijdt zijn moeder aan kanker. Door deze levens veranderende situatie verliest hij zichzelf een beetje. Het intensieve zorgen voor zijn moeder en het net vader worden is te veel voor hem. De 27-jarige zit bij een speciale elite-eenheid van de Nederlandse krijgsmacht. Vlak na het overlijden van zijn moeder begint Hugo aan een voltijdstudie tot verpleegkundige, hierdoor komt hij niet meer op de kazerne en gaat zijn fysiek snel achteruit.
“Toen ik een keer 10 km wilde hardlopen, moest ik na 5 km stoppen om te wandelen. Thuis onder de douche moest ik huilen, omdat ik realiseerde dat er snel iets moest veranderen.” Hij wil weer fit worden en dus begint hij structureel drie keer in de week met hardlopen. Hij heeft al snel de smaak te pakken en breidt de afstand steeds verder uit. Na zijn eerste marathon wil hij nog verder, hij wil een ultramarathon lopen. Dit is alles wat verder is dan een ‘gewone’ marathon van 42,195 km. Hugo loopt zijn eerst ultra in België. Het duurt ongeveer een jaar voordat hij deze stap zet.
“Wat zij doen is supermooi”
Door het vele trainen is Hugo veel hardlopend onderweg, hierdoor heeft hij veel tijd om na te denken. Hij wil iets met zijn fitheid doen. “Ik dacht, hoe mooi is het als ik het kan combineren met een goed doel. Door het overlijden van mijn moeder wil ik sowieso lopen voor goed doel wat te maken heeft met kanker.” Hij vindt het vooral erg als kinderen kanker krijgen, omdat ze nog zo jong zijn en hun leven net begint.
Als militair wordt hij, voor een niet hardloop gerelateerde enkelblessure, behandeld in een militair ziekenhuis in Utrecht, daarnaast zit het Prinses Maxima Centrum. Als zijn vrouw een keer meegaat naar de fysio, zegt zij tegen hem: “Ik hoop dat ons zoontje hier nooit terechtkomt.” Hugo weet eerst niet waar zijn vrouw op doelt, hij heeft nog nooit gehoord van dit centrum, maar na wat uitleg en een veel research weet Hugo zeker dat voor het Prinses Maxima Centrum wil lopen.
“Bij dit centrum willen ze een mooi leven voor kinderen met kanker. Zij willen dat kinderen ook nog kind kunnen zijn terwijl ze ziek zijn. Ze hebben speeltuinen, er zijn heel veel kleuren en ze hebben programma’s voor de kinderen.” Na een rondleiding is hij helemaal verliefd op dit goede doel. “Wat zij doen is supermooi.”
Buiten comfortzone
Hugo wil een doel bedenken wat buiten zijn comfortzone is. “Voor mij is één ultra of marathon niet genoeg. Dan haal ik niet alles uit mezelf.” Daarom besluit hij een jaar lang elke maand een ultra te lopen. Dit betekent dat hij ook zolang fysiek en mentaal fit moet zijn en blijven. Hij wil minimaal zesduizend euro ophalen en het liefst het dubbele. Dit zou duizend euro zijn per ultra. Op dit moment heeft hij al zo’n vijfduizend euro opgehaald.
Om zijn doel te bereiken is de Edenaar met een trainer in zee gegaan. Die maakt het trainingsschema voor hem. Als voorbereiding op de twaalf ultra’s neemt hij een voorbereidingsjaar, hierin werkt hij toe naar zijn doel. “Ik wil de ultra’s alleen uitlopen. Het is al een hele grote belasting op mijn lichaam om twaalf ultra’s te lopen. Als ik ga pushen voor een bepaalde tijd, dan zou ik meer blessuregevoelig worden.”
Hugo heeft tot nu toe nog niet heel veel last van pijntjes, alleen zijn lies kan soms een probleem zijn. “Die zeurt af en toe een beetje. Het is een blessure waarvan, als je niet genoeg rust neemt, je last blijft houden.” De ultraloper heeft geen tijd om genoeg rust te nemen, want hij moet elke maand een ultra lopen. Hij accepteert dat hij dit jaar last gaat houden van deze blessure.
Hugo traint op dit moment niet veel tussendoor, naast het hardlopen zwemt hij en maakt hij gebruik van krachttraining. Zijn langste hardlooptraining is dit jaar maximaal drie uur. Tijdens zijn voorbereidingsjaar was het soms wel vijf uur. “Het is nu echt onderhouden.”
Heel veel plannen
Niet alleen de hoeveelheid trainingsuren heeft effect op zijn gezinsleven, maar ook de strakke planning van Hugo. In zijn voorbereidingsjaar ging hij soms om vijf uur ‘s ochtends hardlopen, omdat er anders geen tijd zou zijn. Toch vindt Hugo dit jaar plan-technisch zwaarder, omdat de ultra’s er nu bij zijn gekomen.
Om alles overzichtelijk te houden maakt hij gebruik van drie soorten planningen, een jaar, maand en weekplanner. Op de jaarplanner komen de vakanties en ultra’s te staan, de maandplanner is bedoeld voor alle trainingen en de weekplanner is voor de dagelijks dingetjes. “Het vergt wel wat van mijn vrouw. Zij weet dat ik dit doel heb en dat het volgend jaar wat rustiger wordt. Ze steunt mij volledig. Ze snapt dat ik niet naar elke verjaardag kan, zij is daar heel meelevend in, dus dat scheelt veel.”
Elke verzorgingspost is een overwinning
Voor de ultramarathon bekijkt Hugo alle praktische informatie, zoals de route van het parcours. Zo probeert hij alvast dingen te visualiseren. Om de 50 km wat behapbaar te maken deelt Hugo deze op in verzorgingsposten, gemiddeld heeft een race drie tot vier posten. Dit is afhankelijk van de zwaarte van de race. “Stel de eerste verzorgingspost zit op dertien kilometer en de tweede zit op 29 km en de derde zit bijvoorbeeld op 42 km. Dan is het eerste stuk 13 km, dan 16 km, nog een keer 13 en dan hoef je nog maar 8 km.”
Bij de verzorgingspost staan zijn vrouw en zoontje. Hugo vindt het heel fijn dat hij even kan knuffelen met zijn ‘kleine’. De 16 km is het zwaarst voor hem. Hij denkt dan: “Hugo even focus. De 16 is nu het zwaarste, als je die hebt gehad, dan is de race bijna voorbij.” Op deze manier kan hij de 50 km goed voor zichzelf indelen. Hij is dan ook helemaal niet bezig met de totale afstand. Hij beleeft op deze manier bij elke verzorgingspost een overwinning.
Hugo vindt het mooie aan ultra’s de omgeving waarin hij mag lopen. Hij kan vooral genieten van de bergen en de bossen. “Ik ben echt een natuurmens. Het is voor mij geen straf om lange afstanden in de natuur te lopen.”
Wat hem mentaal helpt tijdens een race is dat hij weet dat hij dit ‘kunstje’ al een aantal keer heeft gedaan. Het goede doel geeft hem ook nog extra motivatie. “Mensen verwachten wat van mij. Er zullen ook mensen zijn die denken dat ik het niet haal, daar haal ik ook wel motivatie uit.” Voor Hugo is falen geen optie. Zijn vrouw trekt hem ook soms uit het slop. “Zij zegt dan je moet niet zo lopen miepen. Je hebt hier zelf voor gekozen, dit ga je gewoon doen en hup doorlopen.”
“De wielen van de bus”
Hugo loopt de ultra’s ook af en toe met vrienden. “Tijdens de race praten we over van alles en nog wat, het gaat van samen ouwehoeren tot praten over serieuze dingen. Soms zijn we ook stil, het is niet dat wij zes uur lang non-stop praten. Het kost ook energie.” Als één van zijn vrienden wat slechter gaat, dan proberen de andere diegene eruit te trekken. “Dan zingen we voor de grap de wielen van de bus gaan rond en rond. Even een leuk momentje tussendoor.”
Hugo leert door het ultralopen ook nieuwe mensen kennen. “Ik vind het een hele mooie community. Het zijn allemaal hele aardige, lieve mensen met dezelfde passie.” Tijdens zijn ultra in maart liep hij samen met een man die hij weleens had gezien bij een trailclub. “Tijdens de ultra heb ik hem in zes uur super goed leren kennen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld en gaan nu vaker samen trainen.”
Altijd een nieuw shirt
Bij de verzorgingsposten wisselt Hugo altijd van shirt, het maakt niet uit of het echt nodig is. Voor zijn hoofd is dit een prettig vast patroon. Daarnaast is het soms ook handig. “Ik verlies veel zout tijdens het lopen, dus er zitten van die zoutkristallen op mijn lichaam. Dit trekt in je shirt en dat gaat schuren.” Als hij een fris shirt aan heeft dan voelt het voor hem alsof de race weer opnieuw begint.
Tijdens de ultra eet Hugo altijd witte kaiserbroodjes. Voor hem werkt dit. Hugo vindt het fijn om wat vast voedsel binnen te krijgen als afwisseling van de vloeibare gelletjes. Hij denkt dat voeding voor elke ultraloper anders werkt: “Sommige lopers kunnen voor een race een hele kippenpoot eten en hebben nergens last van.”
Ontlading en grieperig
Als Hugo over de finishlijn gaat, dan voelt hij een enorme ontlading. Er komen allerlei emoties vrij, vooral als de race zwaarder is dan verwacht. “Soms zit ik in de auto te huilen omdat ik de emoties dan niet onder controle heb. Ik ben dan zo blij dat het voorbij is.” Vlak na de finish is hij weleens koortsachtig. “Dan word ik een beetje rillerig en kan ik een beetje verhoging krijgen. Mijn lichaam heeft natuurlijk een enorme inspanning geleverd.”
De eerste week na een wedstrijd heeft Hugo altijd spierpijn en wat last van zijn gewrichten (knieën of enkels), maar het herstel gaat erg snel. De eerste week focust hij zich op zijn herstel. De Edenaar probeert zijn gewrichten dan zo weinig mogelijk te belasten. “Ik neem dan ook wat vaker een ijsbad.” Na zo’n vijf dagen gaat hij weer rustig een half uur hardlopen, als hij dat heeft gedaan, dan weet hij of hij echt pijntjes heeft overgehouden aan de ultra.
Nog een enorme berg te beklimmen
“Ik kijk soms er tegenop dat ik nog zo lang moet. Ik had er de afgelopen tijd wel iets meer last van. Dat ik dacht van ja, ik ga nu de vierde in en ik moet er nog acht. Dat zijn er nog een hoop.” Hij is van mening dat het goed is om deze gevoelens uit te spreken. Dit helpt hem, maar zijn verantwoordingsgevoel voor het Prinses Maxima Centrum is vele malen groter dan het gevoel dat hij zich “een beetje klote voelt” omdat hij nog zo lang moet.
Ultralopen verander je levensstijl
Het ultralopen levert Hugo vooral veel voldoening, discipline en routine op. Daarbuiten vindt hij de omgeving waarin hij mag lopen een groot voordeel. Hij zou het iedereen aanraden. “Je levensstijl verandert echt door het lopen van zulke afstanden, maar het vergt wel discipline. Daarnaast leer je echt leuke mensen kennen.”
Na dit jaar wil Hugo sowieso ultra’s blijven lopen, maar dan maximaal twee of drie in een jaar. Hij wil dan ook verder lopen. “Ik zit ook al te denken aan een meerdaagse ultra van bijvoorbeeld 120, 140, 160 km.” Of hij dan weer voor een goed doel wil lopen weet Hugo niet. Hij wil niet zomaar voor een goed doel lopen. Hij wil er echt gepassioneerd voor zijn, net zoals nu bij het Prinses Maxima Centrum.
Archiefbeeld Paul Musegaas. Nationaal recordhouder 24 uur
Door Henri Thunnissen voor ultraned.org
Voor 2025 zijn de data van 2 kampioenschappen bekend, het WK Berglopen en Trail en het WK 24 uur. Mogelijk komen daar nog een WK 50 km en een EK 100 km bij.
WK Berglopen en Trail 25-28 september Canfranc (Spanje)
Het gecombineerde WK Berglopen en Trail is van 25-28 september in het Spaanse Canfranc in de Pyreneeën. Een ervaren organisatie die al veel WK’s Berglopen heeft georganiseerd. Het programma bestaat uit een Uphill (6,5 km 986 hm+) op 25 september, een Mountain classic (15 km 820 hm+) op 26 september, een Mountain classic in de categorie U20 (7,5 km 400 hm+) op 26 september, een Korte trail (44,5 km 3700 hm+) op 26 september en een Lange trail (82 km 5700 hm+) op 27 september. Voor informatie zie de website van de organisatie: https://canfrancpirineos2025wmtrc.com/ Voor meer gedetailleerde informatie zie: https://trailrunningspain.com/2024/09/24/world-mountain-trail-running-championships-canfranc-2025-september-25-28-five-courses-revealed/
Bij het laatste WK in Innsbruck/Neustift in 2022 haalde bergloopster Giselle Slotboom een 14e plek in de Uphill. Bij het EK Berglopen en Trail dit jaar in Annecy werd Renee Cardinaals 11e bij de Korte trail van 57 km.
Alke Staal is de coördinator voor dit WK.
WK 24 uur Albi 18-19 oktober Albi (Frankrijk)
Het WK 24 uur is in het Zuid-Franse Albi op 18-19 oktober. In 2016 werd hier het EK 24 uur georganiseerd en in 2019 het WK waar Camille Herron toen het Wereldrecord bij de vrouwen verbeterde en Aleksandr Sorokin zijn eerste titel won. Het parcours bestaat waarschijnlijk uit een ronde van 1500 meter met een passage over de atletiekbaan. Voor informatie over deze 24 uur zie de website van de organisatie: https://www.albi24h.fr/
Bij het WK 24 uur in Taiwan in 2023 verbeterde Paul Musegaas het Nederlands Record van Ron Teunisse van 261,475 naar een afstand van 263,914 km. Het Record van Ron stond ruim 33 jaar.
De kwalificatie-eis is een afstand van >210/190 km bij de mannen/vrouwen. Er is ruimte voor een aanwijsplek. De kwalificatieperiode loopt van januari 2023 tot en met 5 maanden voor het WK 24 uur, dus tot 18-19 mei. De 24 uur in Sittard die op 3-4 mei 2025 wordt gelopen valt dus binnen de kwalificatieperiode. De Nederlandse ploeg bestaat uit maximaal 6 mannen en 6 vrouwen.
Per 16-12-2024 hebben de volgende NL atleten voldaan aan de minimum kwalificatie-eis:
Mannen: Paul Musegaas 263,914 km (WK Taiwan 2023), Rene Kuijs 233,915 km (WK Taiwan 2023), Jort van Zutphen 232,108 km (Deventer 2024) en Harm Wiegers 220,678 km (Deventer 2024).
Vrouwen: Hinke Schokker 201,290 km (Amersfoort 2023), Arenda Könnecke-Scherpenkate 200,575 km (WK Taiwan 2023) en Marieke Broeren 191,953 km (Braunschweig 2023).
Henri Thunnissen is de coördinator voor dit WK. Nog geen datum bekend:
WK 50 km ?
Er is nog geen datum bekend. Bij de sluiting van het WK 100 km in Bangaluru werd gemeld dat de plaatselijke organisatie een bid had gedaan op het WK 50 km. Er is dus een kans aanwezig dat het WK 50 km net als in 2023 in India wordt gehouden. Toen was Nederland niet met een ploeg vertegenwoordigd. Maar er is ook een kans dat het WK 50 km in Europa wordt georganiseerd.
De kwalificatie-eis is een tijd van <3.15/3.45 bij de mannen/vrouwen. Er is ruimte voor een aanwijsplek, bijvoorbeeld voor een marathon loper/loopster met een tijd van <2.27.30/2.52.30. De kwalificatieperiode loopt van januari 2023 tot en met 3 maanden voor het WK 50 km. De Nederlandse ploeg bestaat uit maximaal 6 mannen en 6 vrouwen.
Per 16-12-2024 hebben de volgende NL atleten voldaan aan de minimum kwalificatie-eis:
Mannen: Maarten van Zetten 2.55.48 (RUN Winschoten 2024), Piet Wiersma 3.02.57 (Castel Bolognese 2023), Leendert van der Lugt 3.08.41 (RUN Winschoten 2024 split 100 km) en Martijn Klaasse 3.14.10 (Eemmeerloop 2023)
Vrouwen: Hinke Schokker 3.31.20 (RUN Winschoten 2024 split 100 km), Yvonne van Vlerken 3.32.11 (Leipzig 2024)
Henri Thunnissen is de coördinator voor dit WK.
EK 100 km ?
Er is nog geen datum bekend. De kans dat er een EK 100 km wordt georganiseerd is erg klein. Het laatste EK 100 km was in 2015 bij de RUN Winschoten, gecombineerd met het WK 100 km. Het laatste aparte EK 100 km was in 2013 in het Franse Belves.
De kwalificatie-eis is een tijd van <8.00/9.00 bij de mannen/vrouwen. Er is ruimte voor een aanwijsplek. De kwalificatieperiode loopt van januari 2023 tot en met 4 maanden voor het EK 100 km. De Nederlandse ploeg bestaat uit maximaal 6 mannen en 6 vrouwen.
Per 16-12-2024 hebben de volgende NL atleten voldaan aan de minimum kwalificatie-eis:
Mannen: Leendert van der Lugt 6.39.24 (RUN Winschoten 2024), Paul Musegaas 6.51.55 (RUN Winschoten 2024), Martijn Klaasse 6.53.43 (RUN Winschoten 2024), Bram van Rijswijk 7.27.57 (RUN Winschoten 2024), Harm Wiegers 7.40.34 (RUN Winschoten 2024), Krijn Bustraan 7.42.10 (RUN Winschoten 2024), en Tjeerd Popkema 7.55.35 (RUN Winschoten 2023).
Vrouwen: Hinke Schokker 7.32.04 (RUN Winschoten 2024), Sameena van der Mijden 8.05.00 (RUN Winschoten 2023), Mascha Rondhuis 8.39.05 (Heereveen 2023) en Leonie Ton 8.49.01 (Amersfoort 2023 split 100 mijl).
Henri Thunnissen is de coördinator voor dit EK
Archiefbeeld Ultraloper
Ralf Wonnink en Jörgen de Jong gaan pijn lijden, dat staat vast. Maar niet voor niets. De Twellonaren verleggen komend voorjaar een persoonlijke grens: vier marathons rennen in een etmaal. Belangrijker: ze gaan daarmee ernstig zieke mensen helpen. Zoals de 76-jarige vader van Ralf.
Lees hier verder
Door Henri Thunissen
Op 5 november wordt het 4e WK 50 km georganiseerd in Hyderabad in India. India is een ultraloopland in opkomst. De organisator was eerder verantwoordelijk voor Aziatische Kampioenschappen 100 km en 24 uur. Het WK wordt gelopen op een relatief vlak parcours rond een meer.
Bij de Nederlandse mannen en vrouwen die zich voor het WK 50 km gekwalificeerd hadden was er uiteindelijk geen belangstelling om mee te doen. Voor een WK in India is de eigen financiële bijdrage relatief hoog en moet er veel geregeld worden zoals de aanbevolen vaccinaties. De definitieve informatie over het WK 50 km kwam laat.
Lees hier verder
366 dagen lang elke dag 42,2 kilometer lopen, dat is het doel van de Lootse Hilde Dosogne (53) in het schrikkeljaar 2024. Dosogne treedt daarmee in de voetsporen van haar coach, de zelfverklaarde ‘marathonman’ Stefaan Engels. Hij liep 12 jaar geleden gedurende 365 dagen elke dag een marathon.
Lees hier verder
Door Henri Thunissen
Op zaterdag 24 juni is de 22ste editie van de 6 uur van de Haarlemmermeer.Deze 6 -uursloop is officieel gehouden sinds 2000 en is twee keer niet door gegaan, eenmaal wegens gebrek aan beschikbaar parcours (2005) en eenmaal vanwege corona (2020). Vóór 2020 is er wel eens een zgn. “wilde loop” gehouden, eveneens rond het atletiekcomplex waar het parcours nu ook ligt, maar daar zijn geen uitslagen of data van bekend.
De Zes uur van de Haarlemmermeer is de opvolger van de Schipholloop i.c. Ronde van de Haarlemmermeer, welke van 1978 tot en met 1997maar liefst 20 keer is georganiseerd (plus een “proefloop” in 1977).
Lees hier verder
Gouda Je moet nogal gek zijn om als atleet enorme afstanden af te leggen. Martijn Klaasse geeft dat volmondig toe. Hij liep ooit 120 kilometer achtereen Of het gezond is om bovenmenselijke prestaties te leveren, laat Martijn Klaasse (37) in het midden. ,,Tot op heden zie ik het als een gezonde verslaving. Ik ben topfit en heb geen grammetje te veel aan mijn lijf. Hardlopen is verslavend. Als ik niet genoeg kan trainen, word ik onrustig.
BRUSSEL – Onderzoekers van de VUB zullen tijdens de derde editie van de loopwedstrijd ‘Legends Backyard Ultra’ fysiologische en cognitieve data verzamelen bij 12 ultrasporters.Het onderzoeksteam wil het verband documenteren tussen fysieke en mentale vermoeidheid en het effect van een extreem evenement op de hartfunctie en het denkvermogen. Ook willen ze de invloed van microslaap op de sportprestatie aantonen, aldus de VUB.
Lees hier verder
Rob Kelder (50) uit Rijperkerk besloot het paasweekend niet in te vullen met een brunch of een familiebezoek, maar met een monsterinspanning. Hij ging zaterdag 163 kilometer (100 mijl) hardlopen door Noordoost-Friesland. Waarom?
Lees hier verder