Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Door Jitze Weber

Soms gebeuren de dingen precies op een moment dat je het verwacht. Er waren jaren dat 21 september voorbij ging als altijd. Herfst. De kinderen kwamen thuis met een tekening vol paddenstoelen, maar buiten scheen de zon. Storm en regen kwamen pas als de bestelde kinderpostzegels in het latere najaar werden afgeleverd. Gniffel, gniffel, lekker nagenieten. Dit jaar gebeurt alles echter precies op tijd.

De kalender loopt synchroon met wat je ziet als je naar buiten kijkt. Meer water en wind, minder licht en dus tijd voor een goed glas wijn en het winterklaar maken van alles wat daar voor in aanmerking komt. De tuin, winterbanden, crossschoenen, jassen verwisselen, zuurkool, Berlijn , Amsterdam en New-York, allemaal codewoorden voor herfst. Voor marathonlopers is september meer een maand om de snelheidstraining weer wat serieuzer te nemen. Elke sport heeft zo zijn wetmatigheden. Schaatsen in juli kan wel, maar dat valt toch onder de categorie van rare fratsen. Wegatletiek is er het hele jaar door, maar het marathongebeuren concentreert zich toch op de lente en de herfst. Duurlopers zijn niet altijd doorlopers. Eind september vallen de hardlopers in drie groepen uiteen. Sommigen doen maandenlang niets, anderen slaan sportieve zijwegen in om aan de gesel van de winter te ontsnappen en weer anderen lopen het hele jaar door. Trainingsdoel en motivatie spelen hierbij een grote rol. Voor topsporters is het belangrijk om ondanks sterke trainingsdrift twee weken tot een maand relatieve rust in te bouwen. Mijn kop trekt dat niet, dus train ik het hele jaar door. Dat zal er ongetwijfeld aan hebben bijgedragen dat ik nooit ergens heel goed in ben geworden. Dat was in mijn geval een bewuste keuze, zoals het bij vele recreanten een onbewuste keuze is. Om ergens echt goed in te worden is het belangrijk er op het ene moment helemaal voor te gaan en er op andere momenten bewust voor thuis te blijven. Nadeel van topsport is de versnelde sleet. Beloning voor de moeizaam vergaarde roem kan gelegen zijn in maatschappelijk perspectief, maar helaas, meestal levert het een maatschappelijke ontwikkelingsachterstand op die maar moeilijk in te halen is. Sporten blijft uiteindelijk niets anders dan de projectie van genen en maatschappelijke verandering.

In beweging blijven was voor de industriële revolutie geen probleem, je moest wel. Al het optimisme over wat automatisering en kennis kon brengen liep af en toe lelijke deuken op. Naast betere medicijnen kwamen er effectievere wapens. Nu niet elke aardappel meer handmatig uit de grond hoeft te worden getrokken weten heel veel mensen niet meer wat ze met hun lijf aan moeten. Om dat op te lossen kwam er sport. Het kan een nieuw doel in het leven zijn, zelfs zonder er lacherig over te doen. Uiteindelijk is het volkomen onduidelijk wat belangrijk is. Bij het openslaan van de krant vanmorgen werd ik getrakteerd op een foto van de hemel zoals hij er 13,2 miljard jaar geleden uitzag. Zo te zien is er voor planeetbewoners in het algemeen sindsdien weinig veranderd. Het is allemaal aan het uitdijen, we staan wat verder van elkaar, onze zon moest nog geboren worden, maar er waren zat andere. Dat in aanmerking nemend is het maar relatief kort geleden dat mensen hun huis verkochten om aan een zeldzame tulpenbol te komen. Hardlopen ten tijde van Grieken en Romeinen was in vrijwel alle opzichten anders dan tegenwoordig. Waren marskramers een soort ultralopers? Eigenlijk zie je met half dichtgeknepen oogleden door de eeuwen heen dat Hegel ook hier een vinger in de sportdrank heeft. Eerst is er geen sport (these), vervolgens wordt het overgedoseerd (anti-these) en daarna volgt er een periode waarin beide polariteiten de nieuwe evenwichtstand (synthese) weer zoeken. Daarna begint vroeg of laat het hele proces opnieuw, uitgaande van het resultaat van het vorige. Allerlei tussenstadia sla ik gemakshalve maar even over, want was is uiteindelijk twee eeuwen sport?

Tegenwoordig lezen we als hardlopers het nodige over het belang van goed drinken tijdens de sportbeoefening. Toch werden er eind vorige eeuw nog triatlons gehouden waar het not done was om altijd maar vochtverlies te compenseren.De Klassieken wisten al beter. Een kort bezoek aan het Allard Pierson Museum in Amsterdam leert al dat ook tweeduizend jaar geleden bekend was dat goed drinken bij sport belangrijk is. Het is met de sport als met het weer, je hebt een korte termijnverwachting en een verwachting voor de lange termijn. Globaal is het s winters kouder dan s zomers, maar het hangt er wel van af waar je je op de globe bevindt. De kalender geeft slechts aanvullend een vage indicatie van wat je hardlopend te wachten staat onderweg. Als hardloper wil je soms langer meegaan, de zomer verlengen. Soms lukt dat. Hoe ouder, hoe langzamer. Stilstand wordt vooruitgang. Duurzaamheid nastreven staat in schril contrast tot de kosmische realiteit. Alle goede wil ten spijt: ooit zal de rode reus ons op de barbecue leggen. Wie ruimtevaart geldverspilling vindt, moet beter aan zijn kinderen denken. Kinderpostzegels kopen helpt natuurlijk ook. Als de vraag vervalt, blijft ook het aanbod weg en dan missen die arme kinderen hun jaarlijkse intervaltraining langs de voordeuren van Nederland ook nog.Guttegut, ik ben weer lelijk afgedwaald. Hardlopend gebeurt dat regelmatig. Dit is geen plaats om hel en hemel een plaats in de geschiedenis te geven, dit zou over hardlopen moeten gaan en gelukkig, daar gaat het ook nog steeds over. Alles hangt met alles samen, daar verschuil ik me maar achter. De meeste dingen gebeuren precies op het goede moment, maar je ziet het pas achteraf. Net als met blessures vaak ook de nieuwe inzichten komen. Moet ik op mijn zestigste nog nieuwe hardloopschoenen kopen? Maar natuurlijk! Ik loop graag uit de pas, daarvoor moeten de benen wel bijgehouden worden.

© hardloopnieuws.nl