Hardloopnieuws

Overpeinzingen

Nee hoor, Jan vergeten we niet. Of ze Jan nou heilig verklaren vanwege zijn prestaties, zijn tochten of zijn cultbijbel, we vergeten Jan niet. Op een zonnige dag reisde ik naar Texel zonder de zee te zien. Dat kan als je in de bus blijft zitten. Het was op uitnodiging. De voorpremiere van de film "Forrest Gump op Texel". Nou krijg ik niet zo vaak uitnodigingen en ik vond het een eer er eentje te krijgen.

Bovenal wou ik mijn respect voor Jan betuigen door wel te komen. De definitieve versie van de film over Jan zal uitgezonden worden op 5 juli a.s. in "Andere tijden sport". Van Jan weet ik dat hij, net als ik, erg gecharmeerd was van "The good, the bad and the ugly". Ook een film over onderweg zijn, maar wel een heel andere. Tijdens de introductie werd gezegd dat alle Knippenbergs gek zijn. Zou kunnen, maar de meesten doen het wel aardig in dit leven. De film verhaalt over de tocht die Jan liep van Hoek van Holland naar Stockholm in 1974. Wat het allemaal met Forrest Gump te maken had snap ik niet zo goed. In Forrest Gump loste een losgegeslagen hardloper met een mentaal probleem onderweg allerlei problemen op zonder zich daar bewust van te zijn. Een soort ultraflow met een goede afloop. Hij liep om te lopen en Jan liep vroeger ook om te lopen. Daar houden de overeenkomsten in mijn ogen wel ongeveer op. "De mens als duurloper" fungeert als cultbijbel op menig hardlopersnachtkastje. Het is vloeken in de ultrakerk om het met de visie van Jan niet eens te zijn. Jan heeft een prachtig boek geschreven waarin het lopen van lange afstanden in perspectief geplaatst wordt. Zijn perspectief. Als historicus was hij zich er vast en zeker wel van bewust dat zowel de schriftelijke als de mondelinge overlevering schaars, onbetrouwbaar en selectief is. De loper in Forrest Gump leed aan een kwaaltje. Jan als mens in mijn ogen niet. Wat maakt iemand tot een topsporter? De top in de sport bereik je door in competitie met anderen de beste in je sport te worden. Sven Kramer, Anton Geesink en Wim Ruska , Joop Zoetemelk, Ireen Wüst, Fanny Blankers-Koen, Ada Kok, Kromowidjojo en nog een heleboel andere Nederlandse kampioenen waren topsporters die binnen de kaders voor wat als topsport te boek staat de top bereikten. Jan liep om het lopen zelf, topsporters liepen vanwege het effect van de loop op hun loopprestaties en meestal niet om het lopen zelf. Jan was een goede loper, maar waar die minachting voor de marathon vandaan kwam is mij niet duidelijk geworden. Waarom zou je uit de stoet springen na twee kilometer in de marathon van Rotterdam? Het was "maar" 160 km. naar Texel vanuit Rotterdam? Een duursporter bedrijft zijn sport op basis van volhouden. Voor velen is de marathon toch best wel volhouden en zeker als het hard moet gaan. Jan liep gewoon te veel om in de marathon een grote rol als topsporter te spelen. Lopen is zo lekker, voor je het weet schiet je door met je trainingsvolume en kom je in de wedstrijd snelheid te kort .

Het is erg oppassen als je stelt dat lopen geen sport is. Als manier van reizen heeft het toch echt wel afgedaan. De tractor heeft het paard vervangen. Sindsdien hebben we paardensport. Wie terug gaat naar tijden zonder wielen kan de benen nemen, maar een sabeltandtijger loopt harder. Bewegingen die je maakt zonder enige noodzaak zijn in principe sport, zelfbehoud of een dwangneurose. Met Jan verschilde ik over dat soort dingen van mening. Ja, ook ik leek een duursporter pur sang. Ook mijn trainingsvolume stond niet in verhouding tot wat ik presteerde. Omdat juist dat volume me mentaal op de been hield, bezondigde ik me niet te veel aan snelheid en liep ik veel te veel in de ogen van degenen die er verstand van hadden. De sporters om me heen vonden dan dat ik het verkeerd deed. Het gaat om de prestatie, zo leer je dat op de trainerscursus en zo komt het ook dat er heel veel buiten de sportkaders gesport wordt. Niet iedereen sport prestatiegericht. Weer anderen hanteren in hun eigen sportbeleving een andere definitie van presteren dan de reguliere . Altijd zelf je trainingsdoelen blijven formuleren kan op de lange termijn heel goed uitpakken. Trainingsmethodes kunnen andere doelen hebben dan de trainer voor ogen heeft. Plezier in bewegen hoef je ook niet te hebben als je weet dat bewegen je redding of je behoud kan zijn. Die afwegingen maakte Jan niet of anders, hij liep om het lopen. Voor wie de eigen grenzen in de marathon wel verkend heeft , is triatlon of ultralopen wel degelijk een logisch vervolg van het persoonlijke sportleven. Ultralopen vraagt immers de training die je zoekt als je in de marathon niet mee kan komen, maar wel nog ruimte voelt in je duurvermogen. Voor toppers in de ultra ligt dat natuurlijk wel anders. Wees hoe dan ook niet zo dom om als maar meer te lopen, maar pak het lopen anders aan. Triatlon is leuk vanwege de interne variatie. Vanmorgen las ik nog een interview met een schrijver die joggen saai vond. Stap dan op je fiets, ga eens lekker zwemmen of schaatsen, er is altijd wel een nieuwe duurfrats te verzinnen en voor je het weet lig je horizontaal in het Gooimeer te spartelen. Leuk! Het schadevrij extra trainingsuren maken lukt met triatlon beter dan met hardlopen.

Sommigen moeten lang lopen om het spoor terug te vinden. Dat kan een heel aangename ontdekkingsreis zijn. Lopen is heerlijk, soms dikke lol, indiaantje spelen is wat mij betreft kinderspel. Het nieuwe testament van het hardlopen zou wat meer over het nu mogen gaan. Lekker lopen, als interval tussen de dagelijkse beslommeringen. Ook heel nuttig.