Hardloopnieuws

Als ik had kunnen kiezen tussen expeditie Robinson en de Efteling, dan had ik het wel geweten.Maar aangezien we in een democratie leven is het dus de tweede optie geworden. Al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat 25 km stilstaan richting de Zeeuwse kust ook geen fijne optie was geweest. Expeditie Efteling dus.

Op deze zomerse zaterdagochtend worden de eerste voedseloverlevingspakketten klaargemaakt voor de dag. Vier volle rugzakken, gevuld met waterflessen, broodjes, huzarensalades, marsen, twix en ander snoepgoed. Gezien de hoeveelheid vraag ik voor de zekerheid maar even hoe lang we blijven…..
 

De Efteling is tot 24 uur open deze dag, dus de lange broek, vestje en zaklamp vullen de laatste gaatjes in onze rugzakken.Op de telefoon nog snel de laatste Efteling-app gedownload. We zijn er klaar voor.Na een ruim half uurtje doemen de eerste contouren van het pretpark op. Plots is er wat tumult op toegangsweg richting afslag Kaatsheuvel. De inzittende van drie Belgische en twee Nederlandse voertuigen zijn elkaar te lijf gegaan. Ik wist dat ik iets vergeten was…mijn koevoet. Het klinkt lachwekkend, maar was helaas echt werkelijkheid! Tsja….je moest eens 1 minuut later voor de twee uur durende wachtrij van de Baron arriveren.
 

We zijn er! De rode bolide wordt netjes op een grasveldje 3 km verder op geparkeerd…dat is dan 10 euro!Als een kudde vee worden we het park opgedreven. Een gemiddelde scharrelkip heeft meer leefruimte. We kunnen kiezen uit diverse routes. Druk, drukker of drukst. Tegen half drie kijk ik snel op mijn efteling-app om te checken of er ergens een mooie wachtrij staat.En jawel hoor keuze genoeg…zelfs tot 2 uur toe. Mijn oog valt op de droomvlucht…60 minuten.
 

Ik kan de rest van het gezelschap overtuigen en we schuiven vervolgens gewillig aan in de enorme rij voor het doolhof van poortjes. Nog net op tijd start ik de livestream van de finale 10000m mannen van het WK in Beijing op. Een ware titanen strijd. Bijna 24 Kenianen…of tenminste van oorsprong zijnde…gaan Mo Farah het vuur aan de schenen leggen. In een verschroeiend tempo worden de rondjes afgehaspeld. Een select gezelschap duikt de laatste ronde in, waarin met een ultieme eindsprint het podium wordt bepaald. Goud voor Mo!
 

Met een glimlach op mijn gezicht schuifel ik weer verder in de rij. Het enige waar de gemiddelde bezoeker hier vandaag iets harder voor gaat lopen is de hamburgertent als ik zo eens om mij heen kijk. Geen wonder dat bij de visvijver niet alleen de eenden brood kregen toegeworpen. De benen beginnen al aan te voelen alsof er vandaag een dubbele marathon op het programma heeft gestaan. Tegen de klok van tienen wordt besloten om de terugreis weer aan te vangen. Alle sprookjes, schommelboten en achtbanen ten spijt….het hoogtepunt van deze dag was toch ongetwijfeld die laatste 400 m van de 10 km. Dit laatste hou ik maar even voor mijzelf……………….
 

© hardloopnieuws.nl