Hardloopnieuws

Loopletters: De F van Forerunner

© Jan Schellekens

Frère Gosse,

Als het om gadgets gaat, ben jij een echte voorloper. Toen je een paar jaar geleden hoorde dat er een GPS-apparaatje zou komen dat speciaal voor de recreatieve wegatleet was ontworpen, ontwaakte in jou een onstilbare kooplust. Ik zie nog voor me hoe je trots als een pauw op één van onze trainingsavonden verscheen met een uit de kluiten gewassen polshorloge dat met behulp van het Global Positioning System actuele informatie gaf over snelheid, afstand en tijd. En informatie over de hoogte waarop we ons bevonden, maar daar had je niet zoveel aan in de Sallandse bossen. Helaas had je in de bossen überhaupt weinig aan het apparaat: door het gebladerte was de satellietontvangst allerbelabberdst.
De Forerunner, geesteskind van de Amerikaan Gary Burrell (“Gar”) en de Taiwanees Min H. Kao (“Min”) is inmiddels twee versies verder en aanzienlijk verbeterd. Het apparaat is teruggebracht tot aanvaardbare proporties, de batterij heeft een langere levensduur en de SiRFIII-chip vindt de satelieten snel en ongestoord door het bladerdek. De duurdere versie is – in combinatie met een borstband – tevens te gebruiken als hartslagmeter. De Forerunner is via een “docking station” aan te sluiten op de PC, zodat je de coördinaten van de afgelegde route kan inlezen. Vervolgens kan je een routekaartje produceren, zowel in de vorm van een klassieke wegenkaart als in de vorm van een “luchtfoto” met behulp van Google Earth. Gevorderde gebruikers kunnen dit zelfs andersom: zij brengen achter de PC een serie route-aanwijzingen over naar hun Forerunner en vinden dan in de vrije natuur hun weg op basis van de pijltjes op hun GPS-apparaat.
Gosse, broeder in gadgetland, onnodig te zeggen dat jij bij elke aankondiging van een nieuwe versie stond te trappelen van ongeduld. Het duurde meestal geen week, of we stonden als loopgroep met zijn allen de state of the art om je pols te bewonderen! Roos vroeg zich bij zon gelegenheid eens nieuwsgierig af wat de Forerunner nu eigenlijk had bijgedragen aan de verbetering van je loopprestaties. Ik zag je wat beteuterd kijken, maar je weet hoe Roos is: die vindt een stopwatch al overdreven.
Toch heeft ze wel een beetje gelijk. Tijdens de marathon in Steinfurt had je immers alle gegevens bij de hand om te kunnen zien dat je jezelf aan het opblazen was, terwijl je er niets mee deed. En dat is precies de beperking van de Forerunner: het apparaat verstrekt alleen maar gegevens, de eigenaar moet zelf de benodigde deskundigheid en discipline meebrengen.
Om te beginnen moet de atleet de gegevens van zijn Forerunner kunnen interpreteren. Als hij niet precies weet wat gezien de omstandigheden voor hem een verantwoorde hartslag is, heeft de actuele hartslag die hij op zijn schermpje ziet geen betekenis. En als zijn streefsnelheid niet is gebaseerd op een verantwoord trainingsprogramma, laat de Forerunner alleen maar zien hoe het aanvankelijke tempo stap voor stap daalt.
Daarnaast moet de loper de discipline opbrengen om maatregelen te nemen op basis van wat zijn Forerunner hem vertelt: aan het begin van de wedstrijd ingehouden lopen terwijl hij het idee heeft in principe harder te kunnen. Of gas terugnemen als hij ziet dat het te hard gaat. Hoe vaak hoor je niet een constant gepiep vanaf de pols, terwijl de eigenaar doorloopt alsof er niets aan de hand is?

Met fervente lopersgroet,
Eric

De auteur publiceert ook een eigen weblog: Klik hier om “Lopen op de weg” te bezoeken

© hardloopnieuws.nl