Geboren winnaar
In Warnsveld gebruikte een grote groep atleten de halve marathon als testafstand voor de marathon te Berlijn. Nog één keer voluit om aan de hand van die tijd tot een prognose te komen voor de eindtijd op de tweeënveertig kilometer en tweehonderd meter. De omstandigheden waren redelijk, maar beslist niet ideaal. Op het platte land stond een stevige, onregelmatige bries. De nieuwe column van Henk van Duuren
21 januari 2014 (0 reacties)Hardlopen
Door Henk van Duuren
In Warnsveld gebruikte een grote groep atleten de halve marathon als testafstand voor de marathon te Berlijn. Nog één keer voluit om aan de hand van die tijd tot een prognose te komen voor de eindtijd op de tweeënveertig kilometer en tweehonderd meter. De omstandigheden waren redelijk, maar beslist niet ideaal. Op het platte land stond een stevige, onregelmatige bries. De atleten moesten steeds schakelen met hun tempo, zoals dat ook gebeurt met een auto als er in de bergen gereden wordt. De lange wegen met prachtige hoge bomen aan weerszijden in een landschap waar, na een open gebied een volgende coulisse van groen de lopers verraste, waren er niet minder indrukwekkend om.
Aan de kop van het veld met lopers woedde een fel gevecht tussen de atleten Casper Koelma en Sam Landman. Sam Landman gebruikte in 2006 de Hanzeloop te Warnsveld ook al als voorbereiding op de Berlijn marathon en wist daar toen te finishen als 49e in een tijd van 2.34.54. En passant vroeg hij na die prestatie ook nog zijn Joyce ten huwelijk en dat leverde hem in een zelfde recordtijd als bij het lopen een zoon op, die de naam Tobias kreeg. Aan het lopen van Sam was niet te zien dat hij geleden had onder huwelijk en vaderschap. Met soepele tred en in een hoog tempo raffelde hij de halve marathon af en gaf Casper Koelma geen kans. Onbedreigd liep hij naar de finish en de tijd van 1.12.20 was slechts 24 seconden langzamer dan in 2006. Ook in deze wedstrijd ging het Sam, ondanks de fikse bries, voor de wind.
In de kantine van de sporthal wachtten de toeschouwers op de huldiging van de prijswinnaars. Joyce, de vrouw van Sam Landman, liep achter een blond jongetje te vangen. Als een haas ging het kereltje er steeds van door en moeder moest waakzaam zijn als een kloek, die haar kuikens beschermt. Oma keek met pretoogjes naar het aalvlugge kereltje in een spijkerbroekje, waarvan de billenpartij het dragen van een fikse luier liet zien. Als een jeugdige Donald Duck vloog het kereltje naar alle hoeken van de sporthal. Opa, schoonvader en trainer van Sam, ving af en toe het woelratje op en bracht het terug naar moeder. Het mannetje kreeg het erepodium in het oog en, ondernemend als hij is, klom hij er bovenop. “Daar mag papa straks op staan!” legde moeder trots aan hem uit. Daar had Tobias geen oren naar. Hij genoot van alle aandacht, die aan hem besteed werd. Op het moment dat de omstanders hun armen omhoog deden om aan te geven hoe dat hoort bij een huldiging, imiteerde hij het gebaar. Het was alsof hij nooit anders had gedaan en nam het daarna opklinkende applaus gretig in ontvangst.
© Rietwebdesign.nl
Eén facet van zijn vaders kunnen heeft dit knaapje al in zijn pakket, namelijk een huldiging ondergaan. Als hij straks iets ouder is en net zoveel liefde voor de loopsport krijgt als voor de aandacht en het applaus, dan stond er op het schavot wellicht een kampioen in wording. Het hardloopmilieu waarin hij opgroeit en met zijn nu al watervlugge bewegingen en onbegrensde levenslust, toont hij aan over voldoende ingrediënten te beschikken. Of het inderdaad een geboren winnaar is zal de tijd leren.
Zie ook: Romanticus onder de hardlopers en Zondagskind
© hardloopnieuws.nl
Gerelateerd
Geboren winnaar
In Warnsveld gebruikte een grote groep atleten de halve marathon als testafstand voor de marathon te Berlijn. Nog één keer voluit om aan de hand van die tijd tot een prognose te komen voor de eindtijd op de tweeënveertig kilometer en tweehonderd meter. De omstandigheden waren redelijk, maar beslist niet ideaal. Op het platte land stond een stevige, onregelmatige bries. De nieuwe column van Henk van Duuren
12 september 2008 (0 reacties)Hardlopen
Door Henk van Duuren
In Warnsveld gebruikte een grote groep atleten de halve marathon als testafstand voor de marathon te Berlijn. Nog één keer voluit om aan de hand van die tijd tot een prognose te komen voor de eindtijd op de tweeënveertig kilometer en tweehonderd meter. De omstandigheden waren redelijk, maar beslist niet ideaal. Op het platte land stond een stevige, onregelmatige bries. De atleten moesten steeds schakelen met hun tempo, zoals dat ook gebeurt met een auto als er in de bergen gereden wordt. De lange wegen met prachtige hoge bomen aan weerszijden in een landschap waar, na een open gebied een volgende coulisse van groen de lopers verraste, waren er niet minder indrukwekkend om.
Aan de kop van het veld met lopers woedde een fel gevecht tussen de atleten Casper Koelma en Sam Landman. Sam Landman gebruikte in 2006 de Hanzeloop te Warnsveld ook al als voorbereiding op de Berlijn marathon en wist daar toen te finishen als 49e in een tijd van 2.34.54. En passant vroeg hij na die prestatie ook nog zijn Joyce ten huwelijk en dat leverde hem in een zelfde recordtijd als bij het lopen een zoon op, die de naam Tobias kreeg. Aan het lopen van Sam was niet te zien dat hij geleden had onder huwelijk en vaderschap. Met soepele tred en in een hoog tempo raffelde hij de halve marathon af en gaf Casper Koelma geen kans. Onbedreigd liep hij naar de finish en de tijd van 1.12.20 was slechts 24 seconden langzamer dan in 2006. Ook in deze wedstrijd ging het Sam, ondanks de fikse bries, voor de wind.
In de kantine van de sporthal wachtten de toeschouwers op de huldiging van de prijswinnaars. Joyce, de vrouw van Sam Landman, liep achter een blond jongetje te vangen. Als een haas ging het kereltje er steeds van door en moeder moest waakzaam zijn als een kloek, die haar kuikens beschermt. Oma keek met pretoogjes naar het aalvlugge kereltje in een spijkerbroekje, waarvan de billenpartij het dragen van een fikse luier liet zien. Als een jeugdige Donald Duck vloog het kereltje naar alle hoeken van de sporthal. Opa, schoonvader en trainer van Sam, ving af en toe het woelratje op en bracht het terug naar moeder. Het mannetje kreeg het erepodium in het oog en, ondernemend als hij is, klom hij er bovenop. “Daar mag papa straks op staan!” legde moeder trots aan hem uit. Daar had Tobias geen oren naar. Hij genoot van alle aandacht, die aan hem besteed werd. Op het moment dat de omstanders hun armen omhoog deden om aan te geven hoe dat hoort bij een huldiging, imiteerde hij het gebaar. Het was alsof hij nooit anders had gedaan en nam het daarna opklinkende applaus gretig in ontvangst.
© Rietwebdesign.nl
Eén facet van zijn vaders kunnen heeft dit knaapje al in zijn pakket, namelijk een huldiging ondergaan. Als hij straks iets ouder is en net zoveel liefde voor de loopsport krijgt als voor de aandacht en het applaus, dan stond er op het schavot wellicht een kampioen in wording. Het hardloopmilieu waarin hij opgroeit en met zijn nu al watervlugge bewegingen en onbegrensde levenslust, toont hij aan over voldoende ingrediënten te beschikken. Of het inderdaad een geboren winnaar is zal de tijd leren.
Zie ook: Romanticus onder de hardlopers en Zondagskind
© hardloopnieuws.nl
Reacties
Geen reacties.
Al een account, log hier in.