Hardloopnieuws

Het leven van Tia Hellebaut, met ups en downs

Tia Hellebaut maakte het onmogelijke waar ze wordt Olympisch kampioene © Jannemien Bosman

Door Hans Jacobs en Frank Van de Winkel

Mama leerde haar de waarde van een boterham met confituur. Stiefpapa leerde haar de deugd van de eenvoud en bescheidenheid. Haar coach/lief/aanstaande vader van haar kind temde het fuifbeest. Het levensverhaal van Tia Hellebaut.
Ik vind het fantastisch wat mijn moeder heeft kunnen doen ondanks haar kleine loon en twee kinderen. Zij vindt dat ze ons heeft tekortgedaan. Ik zeg duizend keer tegen haar dat het niet waar is, maar ze gelooft me niet. Tia Hellebaut heette ooit Tia Van Haver. Ze is amper een half jaar oud, wanneer haar vader en moeder scheiden. Het is het begin van een kindertijd die niet altijd over rozen loopt. Haar alleenstaande moeder probeert, zowel in goede als slechte tijden, haar kinderen zo correct mogelijk op te voeden en de eindjes aan elkaar te knopen. Een anekdote die de soms moeilijke momenten typeert: soms leeft de familie op boterhammen met confituur om toe te komen op het einde van de maand. Dat we zwarte sneeuw zagen, is een zwaar woord. Maar ik denk dat iedereen in zijn jeugd dingen heeft meegemaakt die hij liever niet had beleefd.

Nieuwe liefde
Tien jaar lang kazerneert het trio – haar mama, haar broer en zijzelf – op een bescheiden appartement in Borgerhout.
Tia Hellebaut is vijftien wanneer een nieuwe liefde haar mamas leven binnenwandelt: de arbeidsgeneesheer Joris Hellebaut. Niet alleen tussen de mama klikt het prima, ook Tia Hellebaut sluit haar stiefvader in de armen. Ze beschouwt de man als haar echte vader. Joris Hellebaut is een bescheiden man, down to earth , de beide benen op de grond, wars van opschepperig en aanverwant gedoe. Is het toeval dat net die eigenschappen ook het karakter van Tia Hellebaut sieren? Natuurlijk niet. Heel wat kenmerken heeft ze geërfd van haar adoptievader. Mijn vader is de meest nuchtere mens die ik ken. Was Hellebaut tot dan toe veeleer verlegen, dan zal ze stilaan ontpoppen tot een groepsbeest, dol op vrienden. Daar draagt ook de atletiek toe bij. Tot mijn twaalfde was ik ontzettend verlegen, zegt ze daarover. Dat zullen veel mensen misschien niet geloven. De atletiek heeft me geholpen om die drempel te overwinnen.

Weg met de speelvogel
Zozeer dat Hellebaut zich niet alleen in de sport en de studie (chemie, met optie milieuzorg) ontplooit, maar ook van het leven met volle teugen geniet. In 1999 is ene Wim Vandeven, een atletiektrainer, duidelijk. Hij wil met haar in zee gaan als coach, maar alleen als ze voor haar vak leeft zoals het hoort. Vandeven en Hellebaut hebben een gesprek van een paar uur. Vandeven, in een interview in deze krant: Tia had de naam een bon vivant te zijn: ze heeft van haar studentenjaren echt wel genoten. Ze was ook een speelvogel en ik vroeg haar het leven van een atleet te leiden: regelmatig trainen, een beperkt aantal keer uitgaan en het alcoholpercentage naar beneden. Ze ging direct akkoord. Had ik dat maar vroeger gedaan, zo zei ze achteraf. Maar misschien was ze er voor 1999 nog niet klaar voor, of had ze op een bepaald moment dan wel foert gezegd. Resultaat van de samenwerking: de prestaties stijgen omgekeerd evenredig met het aantal kilos dat eraf vliegen. Maar dan is Hellebaut nog altijd geen hoogspringster pur sang. Hellebauts hart brandt voor de meerkamp – ook nu nog overigens – het kost Vandeven de grootste moeite om haar ervan te overtuigen dat ze best wel ook top is in het hoogspringen. Die klik kwam er, zo zeggen beiden achteraf, pas in 2005, op het WK in Helsinki.

Cupido schiet raak
Die andere klik was intussen een jaar eerder begonnen. In de zomer van 2004 kwam Cupido even langs, en het was raak. Vandeven beschrijft dat zo: We waren naar elkaar toegegroeid, en hoe gaat dat? Opeens ben je aan het kussen. Liefde op het eerste gezicht was het niet, want we hadden beiden iemand anders toen we samen begonnen te trainen. Ook hier, een constante in Hellebauts levens, ging ze niet over één nacht ijs. We hebben er vooraf over nagedacht, een relatie tussen een coach en een atlete is niet zo makkelijk, zegt Vandeven. Hellebaut trok in bij Vandeven, die een zoontje uit een vorige relatie heeft. Vandeven, nog tijdens de afgelopen Spelen van Peking 2008: En totnogtoe lukte het wonderwel. Die uitspraak kwam er luttele dagen voor Hellebaut olympisch kampioene werd. Wondermooi was die prestatie, wonderwel de relatie, wonderlijke woorden sprak Hellebaut een dag na haar olympische glorie. Ik wil met mijn kindje in de tribune van Londen 2012 zitten. De natuur heeft haar wens wat ingehaald.