Hardlopen door Henk van Duuren

Vanaf 1 januari 2005 kan er van iedere Nederlandse burger verlangd worden dat hij zich d.m.v. een paspoort, identificatiebewijs of rijbewijs legitimeert. In eerste instantie als de gelegenheid er om vraagt. Bijvoorbeeld bij een delict, het getuige zijn van een ongeval of bij provocerend gedrag. Het is een middel om o.a. zinloos geweld, verstoring van de openbare orde, zwartrijden e.d. tegen te gaan. Daar is niets op tegen.
Het wordt wel erg lastig, wanneer de controles gebruikt gaan worden om de staatskas te spekken. Is het niet zo dat de verkeerscontroles ooit zijn ingesteld om het verkeersgedrag te verbeteren. Momenteel is het zo dat een politiekorps een bepaald quotum aan boetes moet binnen halen om allerlei politiek bepaalde doelen te verwezenlijken. Niets is gemakkelijker dan het plaatsen van een al dan niet gecamoufleerd radarsysteem op een plaats waar de automobilist het niet verwacht en waar gemiddeld net iets te hard gereden wordt. Op de acceptgiro staat dan dat de overtreder, na correctie, betrapt is op 3 kilometer te hard rijden. Dat is dan kassa! Akkoord! Regel is regel en afspraak is afspraak, maar om die maatregel zo toe te passen lijkt op oneigenlijk gebruik van de maatregel.
De identificatieplicht kan, wanneer het dusdanig wordt gebruikt, voor het hardlopende volkje vergaande gevolgen hebben. Hardlopers zijn, zeker als het weer betert, schaars gekleed. Schoenen, sokken, een broekje, shirt, vooruit voor de dames ook nog een bustehouder en dan hebben we het wel gehad. Lopers komen overal en zien veel. Getuige van het inslaan van een autoruit, het stelen van een fiets, een ramkraak op een industrieterrein, het in brand steken van een heideveld? De hardloper zal zich wellicht bedenken en een straatje om lopen. Getuige zijn betekent namelijk dat je identificatiepapieren moet kunnen tonen. Niet kunnen tonen is strafbaar en betekent betalen.
Stop maar eens een paspoort of rijbewijs bij je. Lekker….in zon plasticje dat de huid laat zweten en een soort eczeem veroorzaakt. Dan maar niet in plastic. Lekker lopen, flink transpireren en aan het eind van wedstrijd of training is het een met zweet doordrenkt vodje. Niet leesbaar, dus strafbaar. Een bezoek aan het stadhuis is dan noodzakelijk. U begrijpt het al……onkosten!
In de toekomst zal het paspoort wel op een creditkaart gaan lijken. Weer zon zweetding waar een hardloper niet op zit te wachten. Laten ze de gegevens maar opslaan in een soort chip. Die kan dan aan de schoenveter vastgeknoopt worden en in voorkomende gevallen kan oom agent, met een daarvoor geëigend apparaatje, de gegevens zichtbaar maken. Beter nog is de chip te plaatsen in een speciaal horloge. Aansluitbaar op de computer en alle gegevens zijn te verbinden met een looplogboek. Aan de ziekteverzekeraar is toonbaar hoe gezond de klant bezig is en dat korting gewenst wordt op de maandelijkse premie. Voor de belastingdienst is duidelijk zichtbaar hoeveel er gelopen is, de slijtage die dat tot gevolg heeft aan schoenen en kleding en de kosten worden als aftrekpost bij de jaaropgave gevoegd. Tijdens het hardlopen kan de creatieve hardloper vast nog veel meer voorbeelden bedenken.
Inbouwen van zon chip lijkt een minder goed idee. Dat is al diverse keren in science fiction films getoond. Het identificatiemiddel werd door misdadigers uit een slachtoffer gesneden. Daar moet maar niet aan begonnen worden.
Een identificatiemiddel moet vlot controleerbaar en gemakkelijk te dragen zijn. Indien noodzakelijk moet het direct afgegeven kunnen worden. Zolang de overheid niet met een adequate oplossing komt hebben de meeste hardlopers geen identificatiebewijs bij zich. Ziet men iets dat gemeld moet worden, dan zal dat zal leiden tot een innerlijke tweestrijd. Maar wat de beslissing ook zal zijn, de hardloper zal zich het kind van de rekening voelen of het kind van de rekening zijn.

© Henk van Duuren