Hardloopnieuws

Het is nu al weer een maandje geleden dat ik over de finish kwam in Sevilla. Het is ook al weer bijna een maand geleden dat ik een weekje in Nederland was om bij te komen van de marathon en toch het succes te kunnen vieren met mijn familie. De woensdag na de marathon zat ik bij Op1 aan tafel. waar voor het eerst werd gesproken over het coronavirus in Nederland. Er waren op dat moment nog geen gevallen bekend in Nederland en we waren er klaar voor als dat wel zou gebeuren. Nu een maand later ziet de wereld er in heel Europa heel anders uit. Landen in lockdown, de Olympische Spelen verplaatst naar 2021 en voorlopig geen wedstrijden.

Heel lang heeft Engeland de bedreiging niet heel serieus genomen, maar nu is het besef hier gelukkig ook doorgedrongen dat we het met zijn allen moeten doen. Na de marathon waren we bezig met de plannen voor de zomer, waarin plaatsen voor het EK in Parijs centraal zou staan. Tokio op de marathon was geen optie meer, dus zou de focus verlegd worden naar de halve marathon met in de tussentijd wat baanwedstrijden.

Dit plan kon toch al heel snel in de koelkast toen de ene naar de andere wedstrijd afgelast werd. Wat heeft dit voor mij veranderd? Om heel eerlijk te zijn niet zo heel erg veel. Ik ben terug aan het opbouwen op de manier zoals dat al gepland was. We mogen hier gelukkig nog steeds naar buiten en ik waardeer dit nu wel extra, omdat je niet weet hoe de wereld er over twee weken uitziet. We zorgen ervoor dat we altijd vanaf huis lopen en gaan na de training gelijk weer naar binnen.

Als atleet leef je sowieso al een vrij geïsoleerd leven, dus in dat opzicht is er voor ons ook niet heel erg veel veranderd. De sportscholen zijn gesloten hier, maar we hebben alle materialen in huis om toch onze krachttraining te kunnen doen. In plaats van groepstrainingen met de coach train ik alleen nog met Ciara en Adam, omdat we met zijn drieën in het atletenhuis wonen. Dus in plaats van dat de coach ons ziet trainen moeten we het even doen met een FaceTime sessie nadien. Twee dagen geleden hadden we hier het ‘klap’ moment om acht uur voor alle medewerkers in de zorg. In tijden als deze besef je hoe hard we al deze mensen nodig hebben en ik wil ze bij deze nog een extra hart onder de riem steken.