Hardloopnieuws

Het is inmiddels alweer meer dan vierentwintig uur geleden dat ik over de finish kwam in Sevilla. Nu, zittend in de hotellobby, kan ik even rustig terugkijken op de mooie dag van gisteren. Deze mooie dag begon al heel erg vroeg, want om halfzes in de ochtend zat ik aan het ontbijt met Steve en Jonny. De meeste marathons beginnen heel erg vroeg en gezien het weer in Spanje is dat ook niet zo erg. Het was natuurlijk spannend om weer terug te zijn in Sevilla, maar het voelde ook wel vertrouwd, want ik kende in ieder geval een groot deel van het parcours al.

Ik stond in ieder geval met een goed gevoel aan de start, wetend dat ik er alles aan had gedaan om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Ik wist van tevoren dat ik niet mee zou gaan met de groep op het tempo van 2.29 uur, maar ik was ervan overtuigd dat er vanzelf andere groepen zouden ontstaan. Dat is precies wat er ook gebeurde. Ik kwam tot 25 kilometer in een prachtige groep terecht waar ik in het begin van achteren liep en mezelf steeds verder naar voren werkte.

Op 25 kilometer viel de groep een beetje uiteen en vervolgde ik mijn weg alleen. Gelukkig vielen er steeds meer mensen terug, waardoor ik elke keer wel een richtpunt had. En het loopt nou eenmaal toch lekkerder als je mensen kan gaan inhalen. Mijn beste vijf kilometer had ik eigenlijk van 30 naar 35 kilometer. Daarna begon het toch wel zwaar te worden en had ik heel licht verval. Gelukkig kon ik het verval beperken en eenmaal het veertig kilometer punt gepasseerd kreeg ik weer wat vleugels.

Met een sterke laatste twee kilometer finishte ik in een tijd van 2.33,38 en kan ik mezelf nu dan echt een marathonloopster noemen! 

Lees hier verder