Hardloopnieuws

Het leven van een master gaat niet altijd over rozen.Wat een raar woord eigenlijk "master". Je zou haast gaan denken dat ik echt heb gestudeerd. Maar naast een strikdiploma, zwemdiploma a, vwo, en propedeuse heao houdt het toch echt op met mijn maatschappelijke carrière.

Vroeger was je gewoon een veteraan. De lading van dit woord dekte vaak beter de fysieke gemoedstoestand van het lichaam dan het huidige verengelste woord master.

Als 40er wil het hoofd vaak nog wel, maar sputtert het lichaam steeds vaker tegen. Nu snap ik ook wel dat dit voorgaande hoort bij het proces van ouder worden, maar ik heb als sporter gewoon nog wat uitdagingen op mijn lijstje staan.

Dit voorjaar is het grote doel de marathon in Rotterdam. Ik zal de Coolsingel niet meer zo snel weerzien als in 2015, maar dat is ook niet nodig. Dit jaar ben ik haas, en probeer een dame met nog grote ambities, richting Rio te loodsen. Dat het hier om een dame uit de categorie masters gaat is natuurlijk louter en alleen toeval.

De voorbereiding is er een van vallen en weer opstaan. Begin dit jaar zei mijn rug tot hier en niet verder. Gevalletje "spit" of zoiets. Nu ben ik natuurlijk ook niet gemaakt voor het tillen van Ikea-kasten, frigo's en wasmachines, maar soms “has a man got to do what a man's got to do”.Voor de goede verstaander ingefluisterd door een vrouw dus! 

Gelukkig is mijn garage goed voorbereid op alternatieve trainingen. Mijn mijn buren kijken inmiddels al niet meer vreemd op als er piepende en krakende geluiden vanachter de garagedeur tevoorschijn komen.

De trainingen lopen ondertussen weer voor 90 % zoals als ze moeten gaan. We hebben nog een kleine 7 weken, dus die laatste 10 % gaat vast ook nog wel goedkomen.