Op de loop
21 januari 2014 (0 reacties)Hardlopen
Door Henk van Duuren
Om eens even iets anders te doen dan werken en hard lopen duikel ik mijn visspullen op uit de schuur. De vijver met volop vis is dichtbij. Een plekje met de zon en de wind in de rug is vlot gevonden. Het dobbertje staat in een mum van tijd prima uitgelood in het water. De vissen kunnen komen. Het duurt niet lang of ik heb beet. Geen vis, maar een eerste wandelaar die vraagt of ik al iets gevangen heb. Zijn hond snuffelt in mijn voerbak. Ik kan nog net mijn aas en lokvoer uit zijn hongerige bek redden. De hondenbezitter verontschuldigt zich en loopt verder.
Het dobbertje zakt en een ferme voorn landt in het schepnet. Direct daarop heb ik weer beet. Weer geen vis, maar het is Bert. Een oude buurman van me. Hij maakt zijn dagelijkse rondje rond de vijver en knoopt met iedereen een praatje aan. Van verre kondigt hij al aan dat ze gisteren ontzettend goed hebben gevangen. Alleen maar grote vis! Hij nestelt zich naast me in het gras en voorziet vervolgens mijn visgedrag van commentaar. De dobber kan scherper afgesteld. Met maden vissen geeft beter resultaat dan het aas dat ik gebruik. Om echt goed te vangen mag ik er wel verder uit de kant gaan vissen. Ik laat hem praten en takel de een na de andere vis uit het nat. “Puur geluk” en “Je was bijna te laat” of “Kleiner zijn ze er ook niet” zijn de ondertitelingen bij mijn vangsten. Ik vraag hem waarom hij zelf de hengel niet bij zich heeft. Het antwoord ligt voor de hand. Hij wil alle dikke vissen niet voor me wegvangen.
Zwijgend vis ik verder in de hoop dat Bert op zal stappen. Mijn zwijgen schijnt hem niet te deren. Hij draait een shagje, steekt hem aan en inhaleert gretig. De rookflarden waaien in mijn gezicht. Een hoestbui is het gevolg. Bert lacht en triomfeert met zijn opmerking dat ik toch maar even gratis mee mag roken.
Voor mij is op dat moment de lol van het vissen eraf. Het dobbertje komt nog wel omhoog en ik haal nog een mooie zeelt binnen. Ik laat hem te water en pak mijn spullen in. Of ik er nu al mee stop is de reactie van Bert. Ik stap op mijn fiets met een leugentje over een afspraak. Bert gooit zijn peuk in het water en die gaat sissend uit, net als mijn vuur voor het hengelen. Morgen ga ik weer lekker ongestoord hard lopen.
© hardloopnieuws.nl
Gerelateerd
Op de loop
8 juli 2006 (0 reacties)Hardlopen
Door Henk van Duuren
Om eens even iets anders te doen dan werken en hard lopen duikel ik mijn visspullen op uit de schuur. De vijver met volop vis is dichtbij. Een plekje met de zon en de wind in de rug is vlot gevonden. Het dobbertje staat in een mum van tijd prima uitgelood in het water. De vissen kunnen komen. Het duurt niet lang of ik heb beet. Geen vis, maar een eerste wandelaar die vraagt of ik al iets gevangen heb. Zijn hond snuffelt in mijn voerbak. Ik kan nog net mijn aas en lokvoer uit zijn hongerige bek redden. De hondenbezitter verontschuldigt zich en loopt verder.
Het dobbertje zakt en een ferme voorn landt in het schepnet. Direct daarop heb ik weer beet. Weer geen vis, maar het is Bert. Een oude buurman van me. Hij maakt zijn dagelijkse rondje rond de vijver en knoopt met iedereen een praatje aan. Van verre kondigt hij al aan dat ze gisteren ontzettend goed hebben gevangen. Alleen maar grote vis! Hij nestelt zich naast me in het gras en voorziet vervolgens mijn visgedrag van commentaar. De dobber kan scherper afgesteld. Met maden vissen geeft beter resultaat dan het aas dat ik gebruik. Om echt goed te vangen mag ik er wel verder uit de kant gaan vissen. Ik laat hem praten en takel de een na de andere vis uit het nat. “Puur geluk” en “Je was bijna te laat” of “Kleiner zijn ze er ook niet” zijn de ondertitelingen bij mijn vangsten. Ik vraag hem waarom hij zelf de hengel niet bij zich heeft. Het antwoord ligt voor de hand. Hij wil alle dikke vissen niet voor me wegvangen.
Zwijgend vis ik verder in de hoop dat Bert op zal stappen. Mijn zwijgen schijnt hem niet te deren. Hij draait een shagje, steekt hem aan en inhaleert gretig. De rookflarden waaien in mijn gezicht. Een hoestbui is het gevolg. Bert lacht en triomfeert met zijn opmerking dat ik toch maar even gratis mee mag roken.
Voor mij is op dat moment de lol van het vissen eraf. Het dobbertje komt nog wel omhoog en ik haal nog een mooie zeelt binnen. Ik laat hem te water en pak mijn spullen in. Of ik er nu al mee stop is de reactie van Bert. Ik stap op mijn fiets met een leugentje over een afspraak. Bert gooit zijn peuk in het water en die gaat sissend uit, net als mijn vuur voor het hengelen. Morgen ga ik weer lekker ongestoord hard lopen.
© hardloopnieuws.nl
Reacties
Geen reacties.
Al een account, log hier in.