Op het verkeerde been
Mijn loopjes plan ik in de regel lang van tevoren. Schrijf zelfs vroegtijdig in en op de dag van de wedstrijd hoef ik alleen maar thuis mijn tasje in te pakken en gearriveerd mijn startnummer op te halen. Wat is het leven toch simpel als je alles goed plant. Door een blessure is dit patroon veranderd. Het moet iets kalmer aan, want herstel duurt altijd langer dan je wenst, wilt of denkt. Geen voorinschrijvingen meer. Gewoon per dag kijken hoe het er voor staat en dan daags voor een evenement alles regelen.
21 januari 2014 (0 reacties)Hardlopen
door Henk van Duuren
Mijn loopjes plan ik in de regel lang van tevoren. Schrijf zelfs vroegtijdig in en op de dag van de wedstrijd hoef ik alleen maar thuis mijn tasje in te pakken en gearriveerd mijn startnummer op te halen. Wat is het leven toch simpel als je alles goed plant. Door een blessure is dit patroon veranderd. Het moet iets kalmer aan, want herstel duurt altijd langer dan je wenst, wilt of denkt. Geen voorinschrijvingen meer. Gewoon per dag kijken hoe het er voor staat en dan daags voor een evenement alles regelen.
Tegen deze gewoonte in kijk ik toch vooruit, want op 22 mei moet mijn vrouw werken en heb ik het rijk alleen. Dan is er toch niets mooiers dan aan een hardloopwedstrijdje mee te doen. Op hardloopnieuws zie ik dat er in Willemstad een loopje is over drie bruggen. Willemstad, dat sfeervolle historische vestingstadje in het Brabantse Moerdijk, bewaart nog een aantal leuke vakantieherinneringen met mijn kinderen uit de tijd dat ze nog op de basisschool zaten. Alleen al die herinnering doet me besluiten om er te gaan lopen. Knoop ik er meteen een bezoekje aan mijn dochters in het westen van het land aan vast, bedenk ik.
Tijdens het eten vertel ik mijn vrouw mijn voornemen. Ze kijkt me verbaasd aan. “Een drie bruggenloop in Willemstad? Dat lijkt me sterk. Dat is toch dat vestingstadje waar we met de kinderen zijn geweest? Zo ver ik me kan herinneren heb ik daar geen bruggen gezien.” Ik kijk haar verbaasd aan en zeg: “Ze hebben daar toch een gracht om het stadje, daar zullen wel bruggen of bruggetjes over liggen.” Haar blik verandert van verbaasd naar vinnig. “Ik ben toch niet gek!” briest ze verontwaardigd en trekt met een driftige ruk de laptop naar haar toe. “Wat ga je doen?” Ze tikt op het toetsenbord, kijkt op en antwoordt: “Even Google Earth raadplegen!” Het duurt een tijdje en ik pak mijn kruiswoordpuzzeltje ter hand.
“Zo meneer!” krijst mijn vrouw triomfantelijk, “Lopen in Willemstad over de Emmabrug, de Julianabrug en de Wilhelminabrug?” Ik kijk op van 13 horizontaal: “Als die bruggen zo heten, dan loop ik daar over. Prima toch!” Ik zie dat ze pretoogjes krijgt met traanvorming. “Dat wordt dan een last minute boeken jongen. Willemstad ligt op Curacao.” Daarna slaat ze dubbel van het lachen, maakt een lange neus naar me en doet sliepuit met haar vingers.
© hardloopnieuws.nl
Gerelateerd
Op het verkeerde been
Mijn loopjes plan ik in de regel lang van tevoren. Schrijf zelfs vroegtijdig in en op de dag van de wedstrijd hoef ik alleen maar thuis mijn tasje in te pakken en gearriveerd mijn startnummer op te halen. Wat is het leven toch simpel als je alles goed plant. Door een blessure is dit patroon veranderd. Het moet iets kalmer aan, want herstel duurt altijd langer dan je wenst, wilt of denkt. Geen voorinschrijvingen meer. Gewoon per dag kijken hoe het er voor staat en dan daags voor een evenement alles regelen.
16 mei 2011 (0 reacties)Hardlopen
door Henk van Duuren
Mijn loopjes plan ik in de regel lang van tevoren. Schrijf zelfs vroegtijdig in en op de dag van de wedstrijd hoef ik alleen maar thuis mijn tasje in te pakken en gearriveerd mijn startnummer op te halen. Wat is het leven toch simpel als je alles goed plant. Door een blessure is dit patroon veranderd. Het moet iets kalmer aan, want herstel duurt altijd langer dan je wenst, wilt of denkt. Geen voorinschrijvingen meer. Gewoon per dag kijken hoe het er voor staat en dan daags voor een evenement alles regelen.
Tegen deze gewoonte in kijk ik toch vooruit, want op 22 mei moet mijn vrouw werken en heb ik het rijk alleen. Dan is er toch niets mooiers dan aan een hardloopwedstrijdje mee te doen. Op hardloopnieuws zie ik dat er in Willemstad een loopje is over drie bruggen. Willemstad, dat sfeervolle historische vestingstadje in het Brabantse Moerdijk, bewaart nog een aantal leuke vakantieherinneringen met mijn kinderen uit de tijd dat ze nog op de basisschool zaten. Alleen al die herinnering doet me besluiten om er te gaan lopen. Knoop ik er meteen een bezoekje aan mijn dochters in het westen van het land aan vast, bedenk ik.
Tijdens het eten vertel ik mijn vrouw mijn voornemen. Ze kijkt me verbaasd aan. “Een drie bruggenloop in Willemstad? Dat lijkt me sterk. Dat is toch dat vestingstadje waar we met de kinderen zijn geweest? Zo ver ik me kan herinneren heb ik daar geen bruggen gezien.” Ik kijk haar verbaasd aan en zeg: “Ze hebben daar toch een gracht om het stadje, daar zullen wel bruggen of bruggetjes over liggen.” Haar blik verandert van verbaasd naar vinnig. “Ik ben toch niet gek!” briest ze verontwaardigd en trekt met een driftige ruk de laptop naar haar toe. “Wat ga je doen?” Ze tikt op het toetsenbord, kijkt op en antwoordt: “Even Google Earth raadplegen!” Het duurt een tijdje en ik pak mijn kruiswoordpuzzeltje ter hand.
“Zo meneer!” krijst mijn vrouw triomfantelijk, “Lopen in Willemstad over de Emmabrug, de Julianabrug en de Wilhelminabrug?” Ik kijk op van 13 horizontaal: “Als die bruggen zo heten, dan loop ik daar over. Prima toch!” Ik zie dat ze pretoogjes krijgt met traanvorming. “Dat wordt dan een last minute boeken jongen. Willemstad ligt op Curacao.” Daarna slaat ze dubbel van het lachen, maakt een lange neus naar me en doet sliepuit met haar vingers.
© hardloopnieuws.nl
Reacties
Geen reacties.
Al een account, log hier in.