Hardloopnieuws

Een geweldige atleet was hij, Alberto Salazar. Hij vocht begin jaren tachtig grootse gevechten uit op de marathons van Boston en New York, het waren legendarische ‘duels in de zon’. De Cubaans-Amerikaanse marathonloper wist als geen ander met pijn om te gaan. Als hij met een tegenstander richting de finish snelde, was het een kwestie van wie ‘het langst zijn hand boven de brandende kaars’ kon houden – en dat was dus meestal zíjn hand.

Na zijn fantastische overwinningen in slechts een handjevol Amerikaanse stadsmarathons haperde halverwege de jaren tachtig de motor. Tijdens de Olympische Spelen van Los Angeles figureerde hij slechts. Salazar experimenteerde nadien met prozac (hij ging inderdaad iets harder lopen van het antidepressie-medicijn, maar nog lang niet zo hard als voorheen). Ook ging hij als katholiek op bedevaart naar Medjugorje op de Balkan, waar de Maagd Maria ooit aan een paar kinderen zou zijn verschenen. Daar ging hij niet harder van lopen.

Lees hier verder