Hardloopnieuws

Hardlopen

Door Henk van Duuren

Twee midden dertigers stapten vrolijk de kleedkamer binnen. Eenzelfde jeugdige uitstraling, maar met geheel verschillende lijven. De een duidelijk afgetraind, de ander gezegend met een portie overgewicht. De tassen werden uitgepakt en aan de loopkleding van de zwaarlijvige was te zien dat het waarschijnlijk zijn eerste loopje ooit was. Dikke katoenen kleding, een joggingpak uit vervlogen tijden en indoor tennisschoenen.
Iemand vroeg of hij er zin in had. Dat had hij niet echt. Hij was, volgens eigen zeggen, zo stom geweest om op een verjaardagsfeestje uit te halen naar zwager Jan. Hij had de hardloopprestaties van zwager Jan gekleineerd en gezegd dat hij, ongetraind, op de 11,6 kilometer crossloop van Ommen prijs zou lopen. De familie had hem uitgejoeld. Dat wilden ze wel eens zien.
De volgende morgen, met een kater van hier tot Tokio van de vele biertjes, wilde hij er op terugkomen. Dat had zijn vrouw niet gepikt. Afspraak is afspraak. s Avonds een grote vent, dan ook s morgens een grote vent. Hij moest er aan geloven of hij wou of niet. Als hij beweerde prijs te kunnen lopen, dan moest hij dat ook bewijzen.
Zwager Jan, supersonisch gekleed volgens de laatste loopcatalogus, hield zich enigszins op de achtergrond. Na aandringen vanuit de kleedkamer wilde hij wel kwijt dat hij al drie weken uitzag naar deze loop. De familie ook, ze stonden allemaal langs het parcours gewapend met fototoestellen en het werd zelfs met een videocamera vastgelegd. Alles wat hij en zwager Bert vandaag deden werd gedocumenteerd. Op de eerst volgende verjaardag zou het dan vertoond worden. Zwager Bert keek bij die mededeling heel bedenkelijk en spoorde zwager Jan aan om de op hen wachtende kudde het leedvermaak te gunnen waar ze voor gekomen waren.
Het startschot klonk. Zwager Jan zette er meteen de pas er goed in. Aan het eind van het eerste rondje lag hij al ruim voor en de familie onthaalde hem gejuich en applaus. Hetzelfde onthaal kreeg zwager Bert, maar bij hem klonk de spot er in door. Beiden haalden de eindstreep. Zwager Jan fit en vrolijk met een tiende plek in het klassement. Zwager Bert, die onder het lopen de helft van zijn kleding had uitgetrokken, kwam bezweet, afgepeigerd, maar onder luide toejuichingen van de familie als laatste over de finish.
Na het douchen strompelde zwager Bert de trap op naar de kantine. Even zijn startnummer inleveren en een biertje drinken. De familie wachtte hem al op. Gejuich en applaus klonk op.
Zijn vrouw gaf hem een kus en feliciteerde hem met het feit dat hij de streep gehaald had. Voortaan moest hij maar eens beter nadenken voor hij er allerlei onzin uitkraamde.
Zwager Bert leverde zijn startnummer in. De dame achter de tafel feliciteerde hem en deelde hem mede dat hij een prijs gewonnen had en overhandigde hem een grote taart. Bij AC Touwen verloten ze prijzen op nummer en hij was de gelukkige. Zwager Bert draaide zich om naar zijn familie, hield de taart met gestrekte armen voor zich uit en riep triomfantelijk: “Ik heb jullie toch gezegd dat ik prijs zou lopen! Kijk, hier is het bewijs!”

© dehardloopkrant.nl