< terug

Tijdlimiet

21 januari 2014 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

Het hardlopen is populair en daar moet geen verandering in komen. Laat daarom niet de macht van het getal, dit is het aantal deelnemers dat aan de loop deelneemt, het winnen van de verantwoorde sportieve prestatie.

Aan de start van veel grote halve en hele marathons staan altijd mensen, die onvoldoende getraind zijn om de geplande afstand op een fatsoenlijke manier te volbrengen. Ze nemen wel deel aan de wedstrijd, die voor hen beslist geen wedstrijd is. Het halen van de eindstrijd is het doel. Vaak een prestatie waar men jaren lang op terug kijkt, maar zich nooit weer aan waagt. De martelend, ploeterend, pijnvol volbrachte laatste kilometers staan diep gekerfd in de harde schijf van het geheugen. Het maakt dat men als een berg tegen het hard lopen gaat opzien en dat wordt een barrière die nooit meer geslecht wordt. Jammer, want het hoeft beslist niet op die manier. Het kan ook anders.

Een hardloper kan voor zichzelf vaststellen of hij al dan niet in staat is om bepaalde afstand op een plezierige manier te lopen. Dat betekent niet dat er niet diep gegaan mag worden. Gerust, maar dan moet het lichaam ook in staat zijn om zich snel te herstellen. Dat vergt een doelgerichte en over een langere periode consequent volgehouden training. Daarna kan er gestart worden op een korte afstand. Uitbreiden naar een langere afstand kan dan stukje bij beetje. Dit gespreid over geruime tijd en passend bij het aanwezige talent en leeftijd. Het klinkt bijna als een recept en dat is het ook. Een recept is iets om je beter te maken. Hier niet in de betekenis gekoppeld aan ziek zijn, maar in dit geval betekent het dat je een beter getrainde loper bent geworden dan voorheen. Het vraagt tijd, training en veel geduld. Zelfdiscipline, er de tijd voor nemen en goed luisteren naar de trainer of een ervaren hard loper, zijn verantwoordelijkheden die lopers zelf moeten nemen. Het is de weg naar een plezierige hobby voor vele jaren.

Bescherming van mensen, die slecht getraind aan een voor hen te lange afstand deelnemen, is wenselijk. De zwalkende, sloffende, zuchtende, steunende, hallucinerende, huilende of gedesoriënteerde loper is geen reclame voor het lopen. Organisatoren van hardloopwedstrijden doen er goed aan om tijdlimieten in te stellen en deze ook consequent toe te passen. Een simpele methode is om vanaf een bepaalde afstand de te langzaam lopende deelnemers uit de wedstrijd te halen. Vervolgens start een fietser met achterop “U bent uit de wedstrijd”. Deze rijdt met de snelheid van de uiterste eindtijd en ieder die door hem gepasseerd wordt weet dat het doek gevallen is en er plaats is in de bezemwagen. Het is geen open eind constructie meer. Begin- en eind tijd kunnen worden vastgelegd. Lopers, organisatie en publiek weten precies waar ze aan toe zijn.

Bij massaal invoeren van een dergelijk systeem selecteert het veld zich op den duur vanzelf. Voordat deelgenomen wordt aan een wedstrijd, zal de loper zich testen en kiezen voor een afstand die binnen de limiet gehaald kan worden. Voor prestatielopen geldt een geheel andere benadering, maar zodra er sprake is van een wedstrijd is het stellen van een tijdlimiet een verplichting, die ieder zichzelf respecterende organisatie behoort in te stellen, in het belang van de loper en de loopsport.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tijdlimiet

19 juli 2006 (0 reacties)

Hardlopen

Door Henk van Duuren

Het hardlopen is populair en daar moet geen verandering in komen. Laat daarom niet de macht van het getal, dit is het aantal deelnemers dat aan de loop deelneemt, het winnen van de verantwoorde sportieve prestatie.

Aan de start van veel grote halve en hele marathons staan altijd mensen, die onvoldoende getraind zijn om de geplande afstand op een fatsoenlijke manier te volbrengen. Ze nemen wel deel aan de wedstrijd, die voor hen beslist geen wedstrijd is. Het halen van de eindstrijd is het doel. Vaak een prestatie waar men jaren lang op terug kijkt, maar zich nooit weer aan waagt. De martelend, ploeterend, pijnvol volbrachte laatste kilometers staan diep gekerfd in de harde schijf van het geheugen. Het maakt dat men als een berg tegen het hard lopen gaat opzien en dat wordt een barrière die nooit meer geslecht wordt. Jammer, want het hoeft beslist niet op die manier. Het kan ook anders.

Een hardloper kan voor zichzelf vaststellen of hij al dan niet in staat is om bepaalde afstand op een plezierige manier te lopen. Dat betekent niet dat er niet diep gegaan mag worden. Gerust, maar dan moet het lichaam ook in staat zijn om zich snel te herstellen. Dat vergt een doelgerichte en over een langere periode consequent volgehouden training. Daarna kan er gestart worden op een korte afstand. Uitbreiden naar een langere afstand kan dan stukje bij beetje. Dit gespreid over geruime tijd en passend bij het aanwezige talent en leeftijd. Het klinkt bijna als een recept en dat is het ook. Een recept is iets om je beter te maken. Hier niet in de betekenis gekoppeld aan ziek zijn, maar in dit geval betekent het dat je een beter getrainde loper bent geworden dan voorheen. Het vraagt tijd, training en veel geduld. Zelfdiscipline, er de tijd voor nemen en goed luisteren naar de trainer of een ervaren hard loper, zijn verantwoordelijkheden die lopers zelf moeten nemen. Het is de weg naar een plezierige hobby voor vele jaren.

Bescherming van mensen, die slecht getraind aan een voor hen te lange afstand deelnemen, is wenselijk. De zwalkende, sloffende, zuchtende, steunende, hallucinerende, huilende of gedesoriënteerde loper is geen reclame voor het lopen. Organisatoren van hardloopwedstrijden doen er goed aan om tijdlimieten in te stellen en deze ook consequent toe te passen. Een simpele methode is om vanaf een bepaalde afstand de te langzaam lopende deelnemers uit de wedstrijd te halen. Vervolgens start een fietser met achterop “U bent uit de wedstrijd”. Deze rijdt met de snelheid van de uiterste eindtijd en ieder die door hem gepasseerd wordt weet dat het doek gevallen is en er plaats is in de bezemwagen. Het is geen open eind constructie meer. Begin- en eind tijd kunnen worden vastgelegd. Lopers, organisatie en publiek weten precies waar ze aan toe zijn.

Bij massaal invoeren van een dergelijk systeem selecteert het veld zich op den duur vanzelf. Voordat deelgenomen wordt aan een wedstrijd, zal de loper zich testen en kiezen voor een afstand die binnen de limiet gehaald kan worden. Voor prestatielopen geldt een geheel andere benadering, maar zodra er sprake is van een wedstrijd is het stellen van een tijdlimiet een verplichting, die ieder zichzelf respecterende organisatie behoort in te stellen, in het belang van de loper en de loopsport.

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *