< terug

Welkom op het progressiegala.

Hardlopen is lekker en niet onbelangrijk, maar daarnaast ook gewoon lekker belangrijk. Hardlopen is naar mijn mening niet iets om vragen over te stellen in het parlement. Zijn de limieten voor marathonlopers te scherp als het om deelname aan grote wedstrijden gaat? Moet het anders? Wellicht, maar houd het parlement er buiten. Sport en politiek moeten zo veel mogelijk gescheiden werelden blijven. Hoewel, het lukt niet erg. De nieuwe column van Jitze Weber

2 februari 2017 (0 reacties)

Overpeinzingen

Door Jitze Weber

Hardlopen is lekker en niet onbelangrijk, maar daarnaast ook gewoon lekker belangrijk. Hardlopen is naar mijn mening niet iets om vragen over te stellen in het parlement. Zijn de limieten voor marathonlopers te scherp als het om deelname aan grote wedstrijden gaat? Moet het anders? Wellicht, maar houd het parlement er buiten. Sport en politiek moeten zo veel mogelijk gescheiden werelden blijven. Hoewel, het lukt niet erg.

 

 

 

 De alternatieve feiten, die we uit de sport al kennen, rukken nu ook op in de politiek. Sporters en politici. Men herkent elkaar, daarom lopen veel politici hard en worden sporters soms naar hun mening gevraagd. Beide groepen bestaan uit mensen met een bovenmodale behoefte aan aandacht. Om die behoefte te bevredigen, manifesteren ze zich meer dan andere mensen. Behalve de persoonlijkheidsstructuur zijn er meer dingen die maken dat je bestuurt en/of hard loopt. In een enkel geval is er zelfs sprake van idealen. Kamervragen over hardlopen kunnen dan ook niet uitblijven. Omdat het een trend is om te denken dat er voortdurend heel veel alternatieve werelden bij komen met al net zo veel verschillende mogelijkheden en keuzeopties, dreigen we naar de barrebiesjes te gaan. Daar willen veel mensen liever niet heen, terwijl het tussen de biezen toch heel mooi kan zijn. Naast de alternatieve feiten, floreert het nepnieuws, nog zoiets wat in de sport al heel lang bestaat. Hardloopnieuws is zelden nepnieuws en heel vaak zelfs helemaal geen nieuws en als het dat wel is , dan komt dat door een chronisch gebrek aan geschiedenisles. Lees die vergeelde loopbladen er nog eens op na. Behalve de uitslagen, is alles al besproken. De grutten, de training, de komkommers en kwel, er is weinig nieuws onder de zon en het blijft maar discussies regenen. Over historisch perspectief zullen we het maar helemaal niet meer hebben. Nu er steeds meer alternatieve feiten het licht zien, wordt het een onoverzichtelijke bende in het leven. Ineens is daar de vraag of feiten bestaan. Hoeveel toeschouwers stonden er langs de kant tijdens de marathon van Amsterdam? De objectiviteit van waarnemingen kun je in twijfel trekken, feiten niet.

 

Het kan een feit zijn dat je als eerste de finishlijn passeert, het maakt je nog niet tot winnaar. Je hebt de feitelijke winnaar, de uiteindelijke winnaar, de morele winnaar, de achteraf geschrapte winnaar, de zelfverklaarde winnaar, de stille winnaar en de onzichtbare winnaar. Normaal gesproken is de snelste de winnaar, maar nee. Eerst moeten er nog allerlei mensen aan je verdienen. Het controlecircus in de sport blijkt meer krediet te hebben dan Circus Renz. Dat is nog eens onrecht. Wetenschap is, net als sport, niet zomaar een mening. Sommige onderzoeken kunnen je doen twijfelen. Op zich is dat een mooi resultaat. Als een Deense wetenschapper aantoont dat antidepressiva  niet werken tegen depressie, dan denk je toch meteen aan al die onderbetaalde farmaceuten die maar oh zo graag willen werken? Aan voorschrijvende dokters die hun skivakanties moeten missen? Hardlopen zou even goed werken als pillen? Even mijn oude wiskundeboek erbij pakken. Als a=0 en a=b. Wat kunnen we dan over b zeggen? Precies, hardlopen werkt ook niet. Onmiddellijk denk ik dan aan al die mensen die zo verschrikkelijk graag willen hardlopen en daar ontzettend blij van worden. Gelukkig is dat de dagelijkse praktijk. Er blijkt een statistisch verband te bestaan tussen geheel of gedeeltelijk herstel van allerlei kwalen en beweging. Komt dat dan door praten? Wordt de hardloopwereld dan toch beter van Kamervragen? Zijn malende kaakspieren een significante bijdrage aan de trainingsinhoud? Ach wanneer maakt de gerede twijfel eindelijk een come-back?

 

Gelukkig maar dat er nog barrebiesjes bestaan. Je komt daar erg interessante mensen tegen. Soms lopen ze hard, soms niet. Sommigen kunnen helemaal niet meer lopen. Dat hindert niet, voor de barrebiesjes geldt geen inreisverbod, mannen en vrouwen kunnen er onvoorwaardelijk terecht. Geen muren, geen limiet, de Sky misschien. Op de radio hebben de media het weer eens over zichzelf, hun rol, al lijkt die uitgespeeld. Terug naar waar het bij die limieten allemaal echt om te doen is, naar de gedachte die achter de Olympische Spelen schuilgaat. Het begrijpen van de oorspronkelijke gedachte als limiet? Moet die gedachte in de Tweede Kamer besproken worden? Ja, dat zou dan nog kunnen, mits het poldermodel geen koldermodel wordt, want dan wordt het tijd voor het stellen van grenzen. De beste tijd staat niet garant voor het beste verhaal. Houd daar rekening mee bij het beoordelen van de uitslagen. Kamerleden, marathonlopers, ik wens iedereen betere tijden toe.

Sorry voor al die vraagtekens, maar je ziet ze tegenwoordig zo weinig meer.

 

© hardloopnieuws.nl

Reacties

    Geen reacties.
Al een account, log hier in.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *