Maaiveld
In groepjes van 3 of 4 komen de lopers me tegemoet. Als ze passeren hoor ik hun ritmische passen en ademhaling. Ik draai met ze mee en krijg zo een duidelijk beeld van de voetlanding. Goed is te zien of ze de juiste looptechniek toepassen. Een nieuwe column van Henk van Duuren
21 januari 2014 (0 reacties)Over hardlopen gesproken
Door Henk van Duuren
In groepjes van 3 of 4 komen de lopers me tegemoet. Als ze passeren hoor ik hun ritmische passen en ademhaling. Ik draai met ze mee en krijg zo een duidelijk beeld van de voetlanding. Goed is te zien of ze de juiste looptechniek toepassen. Tijdens de dribbelpauze volgt een aanwijzing hier, een correctie daar, soms in het algemeen, soms voor iemand – even apart genomen – in het bijzonder. Samen bespreken, voordoen en hopen dat aanwijzing wordt opgevolgd.
Het resulteert meestal in een betere looptechniek en als er, naast de wekelijkse training, ook nog eens extra getraind wordt, is dat terug te zien in de tijden van de testloopjes. De trainingen worden er op aangepast en zo langzamerhand wordt er stevig gelopen in de groep. Het predicaat beginners is niet meer van toepassing. De beste dames, want 90% van de groep bestaat uit vrouwen, kunnen zich meten met de toploopsters uit de directe omgeving. Podiumplaatsen en zelfs winst in een bepaalde categorie zijn reële mogelijkheden.
Als trainer informeer je de lopers en spoort ze aan om ook eens deel te nemen aan een wedstrijdje. En dan gebeurt er in heel veel gevallen iets raadselachtigs. Er komt een vrees in de ogen, soms op de rand van paniek. Allerlei uitvluchten worden bedacht of ervaren om maar niet te hoeven deelnemen aan een wedstrijdje. Natuurlijk moet iedereen dat zelf weten, maar voor de competitie zou het wel eens leuker zijn als er meer strijd ontstaat. Een wisselend podium spreekt meer tot de verbeelding, dan altijd dezelfde personen.
De spanning voor de wedstrijd, de verplichting – denken ze – die ontstaat als ze een goede prestatie leveren, wat de omgeving er wel niet van zal denken en nog veel meer argumenten krijg ik voorgeschoteld. Ook bij het lopen mag het hoofd niet boven het maaiveld. Vooral gewoon blijven, gewoon doen – want dan doe je al gek genoeg – en dat in de veilige beschutting van de loopgroep. Allemaal heel legitiem en toch………….
Voor mij hoeft dat niet. Het hoofd mag gerust boven het maaiveld, ieder mag gezien worden, ieder mag goed in iets zijn en zelfs wel eens de beste. Prachtig toch! Als je leert winnen, leer je ook verliezen. Dat vormt je niet alleen als loper, maar ook als mens. Mijn oproep is dan ook om de schroom af te gooien, letterlijk de stoute schoenen aan te trekken en dan zo hard te lopen dat het podium wordt gehaald. Voldoening zal het geven en bewondering zal het deel zijn, want die is dan in velerlei opzicht verdiend.
© hardloopnieuws.nl
Gerelateerd
Maaiveld
In groepjes van 3 of 4 komen de lopers me tegemoet. Als ze passeren hoor ik hun ritmische passen en ademhaling. Ik draai met ze mee en krijg zo een duidelijk beeld van de voetlanding. Goed is te zien of ze de juiste looptechniek toepassen. Een nieuwe column van Henk van Duuren
13 oktober 2012 (0 reacties)Over hardlopen gesproken
Door Henk van Duuren
In groepjes van 3 of 4 komen de lopers me tegemoet. Als ze passeren hoor ik hun ritmische passen en ademhaling. Ik draai met ze mee en krijg zo een duidelijk beeld van de voetlanding. Goed is te zien of ze de juiste looptechniek toepassen. Tijdens de dribbelpauze volgt een aanwijzing hier, een correctie daar, soms in het algemeen, soms voor iemand – even apart genomen – in het bijzonder. Samen bespreken, voordoen en hopen dat aanwijzing wordt opgevolgd.
Het resulteert meestal in een betere looptechniek en als er, naast de wekelijkse training, ook nog eens extra getraind wordt, is dat terug te zien in de tijden van de testloopjes. De trainingen worden er op aangepast en zo langzamerhand wordt er stevig gelopen in de groep. Het predicaat beginners is niet meer van toepassing. De beste dames, want 90% van de groep bestaat uit vrouwen, kunnen zich meten met de toploopsters uit de directe omgeving. Podiumplaatsen en zelfs winst in een bepaalde categorie zijn reële mogelijkheden.
Als trainer informeer je de lopers en spoort ze aan om ook eens deel te nemen aan een wedstrijdje. En dan gebeurt er in heel veel gevallen iets raadselachtigs. Er komt een vrees in de ogen, soms op de rand van paniek. Allerlei uitvluchten worden bedacht of ervaren om maar niet te hoeven deelnemen aan een wedstrijdje. Natuurlijk moet iedereen dat zelf weten, maar voor de competitie zou het wel eens leuker zijn als er meer strijd ontstaat. Een wisselend podium spreekt meer tot de verbeelding, dan altijd dezelfde personen.
De spanning voor de wedstrijd, de verplichting – denken ze – die ontstaat als ze een goede prestatie leveren, wat de omgeving er wel niet van zal denken en nog veel meer argumenten krijg ik voorgeschoteld. Ook bij het lopen mag het hoofd niet boven het maaiveld. Vooral gewoon blijven, gewoon doen – want dan doe je al gek genoeg – en dat in de veilige beschutting van de loopgroep. Allemaal heel legitiem en toch………….
Voor mij hoeft dat niet. Het hoofd mag gerust boven het maaiveld, ieder mag gezien worden, ieder mag goed in iets zijn en zelfs wel eens de beste. Prachtig toch! Als je leert winnen, leer je ook verliezen. Dat vormt je niet alleen als loper, maar ook als mens. Mijn oproep is dan ook om de schroom af te gooien, letterlijk de stoute schoenen aan te trekken en dan zo hard te lopen dat het podium wordt gehaald. Voldoening zal het geven en bewondering zal het deel zijn, want die is dan in velerlei opzicht verdiend.
© hardloopnieuws.nl
Reacties
Geen reacties.
Al een account, log hier in.