Hardloopnieuws - Dé nieuwssite voor de hardloopwereld

Vandaag stond, traditiegetrouw, de Sylvestercross in Soest op het programma. Voor mij de eerste serieuze test sinds de marathon van Berlijn. De eerste serieuze test sinds de blessure die mij daar van de Olympische limiet hield.


In de trainingen ervaarde ik de afgelopen twee weken een hoger niveau dan andere decembermaanden. Ik wist dus dat ik er conditioneel goed voor stond, maar in het rood lopen is (zeker op 6km cross) wel even andere koek. Meer nieuwsgierig dan naar mijn loopniveau was ik naar hoe mijn linkerbeen op dit uitdagende parcours, met veel mulzand, zou reageren.
De start is in Soest op een mulzandstrook, zeer explosief, dat ben ik zeker niet! Ik liep dan ook verre van vooraan, maar panikeerde niet. De focus was op mijn techniek en ritmisch goed lopen, de hele race trouwens. Na ongeveer een kilometer begon ik, dieseltje, opgang te komen. Een inhaalrace volgde. Elke kilometer ging het lekkerder en steeds meer meiden kregen mijn rug te zien. Ik voelde me sterk en sterker worden gedurende de 6km cross. De finish kwam mij eigenlijk te vroeg. In de laatste kilometer lag ik zevende en liep hard in op de nummers vijf en zes. Helaas kreeg ik ze net niet te pakken. Maar ik ben erg blij. Blij met het niveau dat ik kon laten zien, met de opbouwende race en de afstand tot het podium, maar ook met het razendsnelle herstel na de race. Getuige de gegevens van mijn Polar. En mijn linkerbeen? Prima, nu goed verzorgen en dan doorbouwen naar Egmond!

Lees hier verder