Hardloopnieuws

15-augustus-2018 – Na vier weken St. Moritz en een week Berlijn ben ik nu op weg naar Portland. Na een dagje uitpakken en inpakken in Nederland vlieg ik alweer over de oceaan! Ik kan niet wachten om weer thuis te zijn en me met het team voor te bereiden op het crossseizoen, want dat ligt al om de hoek. “Dat is snel! Heb je wel een rustperiode?” is de reactie die ik vaak krijg. Geen zorgen, rond het NK heb ik mijn rust gepakt en aangezien ik geen wedstrijden heb gedaan tot het EK voel ik me mentaal ook fris. Met deze blog wil ik jullie een idee geven van hoe ik als atleet dit EK heb beleefd. Ook al heb ik al meerdere toernooien meegedaan, was dit seniorentoernooi toch een hele nieuwe ervaring!

Het EK begon voor mij na een geslaagde trainingsstage in St. Moritz. In plaats van met de ploeg op Schiphol te verzamelen vloog ik in mijn eentje vanaf Zurich naar Berlijn. Zo alleen reizen is apart, maar het voelt ook wel professioneel. Sowieso merk je dat er een meer professionele sfeer hangt. De meeste atleten op seniorentoernooi hebben al heel wat toernooiervaring en daardoor doet iedereen zelfstandig zijn/haar ding. Verder is zo’n “volwaardig” EK natuurlijk gaaf omdat je je letterlijk tussen de toppers begeeft. Elke keer dat je in de eetzaal bent zie je wel weer een andere europees, wereld en/of olympisch kampioen. Ook is bijvoorbeeld het hotel afgesloten voor niet-atleten en is het persgebied in het stadion minstens 10 keer langer dan bij elk ander toernooi waar ik geweest ben. Allemaal kleine dingen maar samen maakt het toch wel dat het voelt als het echte werk.

Lees hier verder