Hardloopnieuws

Komend weekend loop ik de halve marathon in Valencia. Daarmee komt een einde aan een weg daarnaartoe. Die begon in Ede, waar ik met een gemiddelde van 3.26 minuten per kilometer het 7,5 kilometer lange parcours liep. Het resultaat was dat ik zelfs in die wedstrijd behoorlijk wat moeite had om een hoog tempo te lopen. Als ik kijk waar ik nu sta, is dat nauwelijks voor te stellen. Wat tien weken consequent met trainen met je doet, had ik al heel erg lang niet meer kunnen ervaren door vervelende blessures.

Vorige week in Groningen kwam de eerste bevestiging ervan al terug in een wedstrijd. Daarbij brengt vooral het plezier in het trainen me op de plek waar ik nu sta. Ik durf te genieten van elk resultaat dat ik neer kan zetten. Twee weken na Ede liep ik in Tilburg 33.30 op de tien kilometer. Voor veel mensen geen reden tot juichen, maar ik vond het één groot feest om door de straten van Tilburg te mogen racen.
Amper twee weken daar weer na mocht ik het zelf tien mijlen lang volhouden en kwam ik tot een mooi resultaat in de Dam tot Damloop. Alle kleine stapjes die ik dit seizoen heb gezet, heb ik gevierd, waar ik eerst vooral heel kritisch naar resultaat kon kijken. Dit betekent niet gelijk dat je maar met alles tevreden hoeft te zijn. Ik ben perfectionistisch ingesteld en vind het nooit leuk als een training niet helemaal naar wens gaat. Maar ik kan nu veel beter kijken naar het grotere plaatje. Juist die mindere trainingen maken dat je ook heel goede trainingen kunt hebben.

Durven een training over te slaan als je een keer vermoeid ben of ziek begint te worden. Voorheen had ik daar moeite mee, maar nu begin ik steeds beter te voelen wanneer mijn lijf aangeeft dit nodig te hebben. Ik heb in mijn trainingsschema geen lichte, medium of zware weken meer, maar train zeer constant. Week in, week uit ongeveer hetzelfde. Dit werkt alleen maar als je zo nu en dan ook durft aan te geven dat er een rustdag nodig is.

Lees hier verder